Ik heb hier een boekje liggen over de digitale bibliotheek. Daarin wordt deze een schatkamer genoemd. Na afgelopen week twijfel ik opeens heel erg aan de schatkamerfunctie. De oorzaak hiervan is YouTube.
Ik kocht een eend op de markt. Zomaar. Nog nooit geproefd, nog nooit klaargemaakt. Zin in iets anders. Mijn stapel kookboeken leverde 5 eendrecepten op, allemaal met ingredienten die ik niet in huis had, en met wat onbegrijpelijke instructies. Waarom moet je een eend dichtnaaien? Doe ik met een kalkoen ook niet. Waarom moet je er in prikken? Doe ik met een kalkoen ook niet. Dat soort vragen.
Ik google eend recepten. De gebruikelijke smulweb recepten - neem een maggiblokje - sla ik over. Ik vind een video van het food channel. Helaas, ik woon niet in de UK. Ik mag niet kijken. Ik kan natuurlijk IP hider gebruiken, maar dat is mijn eer te na. Informatie moet vrij zijn.
Op Youtube stuit ik op een Zuidafrikaans fillmpje. De kokkin vertelt waarom je een eend moet prikken (watervogels hebben een vetlaag onder de huid) en laat efficient zien hoe je moet snijden, kruiden, vullen en binden. Onderwijl spreekt ze de eend liefdevol toe. Aren't you beautiful? Here you are, dear.
Die avond eten we bijna perfecte eend. Dankzij YouTube.
De schatkamer die de bibliotheek wenst te zijn, is YouTube al lang, tenminste voor beeld en geluid. Later, als ik terugdenk aan die eend, vraag ik me af welke schatten ik nog meer kan vinden. De lakmoes proef.
40 jaar geleden - inmiddels verjaard - pikte mijn oudere broer een lp van Woody Guthrie. Per ongeluk denk ik, in de spanning van iets illegaals doen. In ieder geval, ik draaide de plaat grijs, en mijn favoriete nummer was mean talking blues.
I'm the meanest man that ever had a brain.
All I scatter is aches and pain..
I'm carbolic acid and a poisoned face
I'm standing flat footed and favor crimes and disgrace
If I ever done a good deed, I'm sorry of it.
Jarenlang heb ik alle cd's van Woody Guthrie bekeken op zoek naar uitgerekend dat nummer. Niet te vinden, zelfs niet genoemd in alle informatie over Guthrie. Nu vind ik het terug, compleet met een uitleg van de tekst.
De bibliotheek een schatkamer? YouTube is wat de bibliotheek zou moeten zijn op het gebied van muziek, op het gebied van kookboeken.
Ik wil met iedereen de uitdaging aangaan. Ontdek iets dat niet op YouTube te vinden is.
dinsdag 21 december 2010
zondag 5 december 2010
Eddy Bearz arrives at home. #23
Eindpunt.
In ding 7 heb ik 5 redenen gegeven om 23 dingen te doen. Eens kijken of ik er nog steeds op dezelfde manier tegenaan kijk. Wat heb ik nu eigenlijk geleerd?
Reden 1: leren wat er in de digitale wereld omgaat
Ik leef zelf op internet. Ik kan informatie vinden en op betrouwbaarheid selecteren. Het is mijn vak, dus ik moet meer weten dan mijn klanten. Ik kan het al. Of toch niet?
Dat was mijn commentaar in april. Het is makkelijk om te denken dat je alles al weet, om in te slapen. En om eerlijk te zijn, ingeslapen was ik wel een beetje. De zin om nieuwe dingen te ontdekken ontbrak een beetje. En toch moeten we mee. Ik ben daarom blij dat ik alles gedaan heb. Het heeft me veel geleerd, en vooral: het heeft me opnieuw nieuwsgierig gemaakt naar die grote wereld.
Reden 2: weten waar onze klanten mee bezig zijn
Onze traditionele doelgroep wordt ouder. We hebben de keuze: of we leren wat de jeugd beweegt, of we doen de deur op slot. Voor de jeugd is internet en sociale media even noodzakelijk als voor ons de krant en het acht uur journaal. Als we onze informatiebronnen beperken tot alleen gedrukte media en tv, dan zien we maar een klein deel van de wereld. Dat is ok als je Jan Modaal bent, maar niet als je Miep Bibliotheek heet.
Het is niet genoeg om te weten dat Internet bestaat. Je kunt niet in een bibliotheek werken als je nooit ervaren hebt hoe het is om een boek in één adem uit te lezen, of dezelfde cd keer na keer te beluisteren. Probeer maar eens een klant enthousiast te maken voor een boek dat je nooit gelezen hebt. Gegarandeerd dat zij het aanvoelt. Je moet dus minimaal één maal ervaren hebben hoe het is om iets te doen.
Als er één reden is die voor mij steeds belangrijker wordt, dan is het deze wel. En als je nog twijfelt:
Na deze video twijfel je absoluut niet meer.
Reden 3: Pc vaardigheden verbeteren
Misschien niet voor mijzelf als systeembeheerder, maar ik heb heel wat collega's beter zien worden. Mijn complimenten.
Reden 4: leren leren
Leren is veranderd. Vroeger luisterde je naar de leraar. Die legde je iets uit, en vervolgens maakte je je huiswerk. Deze leermethode bestaat niet meer, simpelweg omdat de ontwikkelingen daar te snel voor gaan. Het oude leren van kennis heeft plaatsgemaakt voor het leren van competenties (vrij vertaald vaardigheden). Om je staande te kunnen houden in de digitale wereld, zul je dus moeten leren hoe te leren. Zelf aan de slag gaan, bronnen raadplegen, digitaal help zoeken, je zult het allemaal zelf moeten kunnen.
Ik hoop niet dat ik ooit uitgeleerd raak. Wat ik aan deze reden zou willen toevoegen, is willen leren. Deze cursus heeft energie vrijgemaakt bij me, energie om weer zelf op onderzoek uit te gaan, nieuwe dingen uit te proberen, te studeren. Het heeft ervoor gezorgd dat ik weer met een frisse blik kijk. Dat is winst, want ik wil wel graag tot mijn 67e met plezier blijven werken.
EINDCONCLUSIE
De eindconclusie van ding 7 staat nog steeds als een huis.
Reden 5: fun!
Als er één ding is dat ik geleerd heb, is dat leren leuk is. Misschien niet op het moment dat je zit te zweten, maar wel als je eenmaal klaar bent.
Zoals nu, misschien wel de laatste posting van Eddy en van mij. We hebben het met veel plezier gedaan, heel veel plezier.
Ik wil daarom Rob en Edwin van harte bedanken voor hun ondersteuning. Maar ook mijn collega's die met veel plezier en toewijding 23dingen voor Bibliotheek Kerkrade|Voerendaal|Simpelveld tot een succes hebben gemaakt. Het was een hele kluif, maar de moeite waard.
Het laatste woord laat ik aan mijn reisgenoot Eddy Bearz.
THE END
In ding 7 heb ik 5 redenen gegeven om 23 dingen te doen. Eens kijken of ik er nog steeds op dezelfde manier tegenaan kijk. Wat heb ik nu eigenlijk geleerd?
Reden 1: leren wat er in de digitale wereld omgaat
Ik leef zelf op internet. Ik kan informatie vinden en op betrouwbaarheid selecteren. Het is mijn vak, dus ik moet meer weten dan mijn klanten. Ik kan het al. Of toch niet?
Dat was mijn commentaar in april. Het is makkelijk om te denken dat je alles al weet, om in te slapen. En om eerlijk te zijn, ingeslapen was ik wel een beetje. De zin om nieuwe dingen te ontdekken ontbrak een beetje. En toch moeten we mee. Ik ben daarom blij dat ik alles gedaan heb. Het heeft me veel geleerd, en vooral: het heeft me opnieuw nieuwsgierig gemaakt naar die grote wereld.
Reden 2: weten waar onze klanten mee bezig zijn
Onze traditionele doelgroep wordt ouder. We hebben de keuze: of we leren wat de jeugd beweegt, of we doen de deur op slot. Voor de jeugd is internet en sociale media even noodzakelijk als voor ons de krant en het acht uur journaal. Als we onze informatiebronnen beperken tot alleen gedrukte media en tv, dan zien we maar een klein deel van de wereld. Dat is ok als je Jan Modaal bent, maar niet als je Miep Bibliotheek heet.
Het is niet genoeg om te weten dat Internet bestaat. Je kunt niet in een bibliotheek werken als je nooit ervaren hebt hoe het is om een boek in één adem uit te lezen, of dezelfde cd keer na keer te beluisteren. Probeer maar eens een klant enthousiast te maken voor een boek dat je nooit gelezen hebt. Gegarandeerd dat zij het aanvoelt. Je moet dus minimaal één maal ervaren hebben hoe het is om iets te doen.
Als er één reden is die voor mij steeds belangrijker wordt, dan is het deze wel. En als je nog twijfelt:
Na deze video twijfel je absoluut niet meer.
Reden 3: Pc vaardigheden verbeteren
Misschien niet voor mijzelf als systeembeheerder, maar ik heb heel wat collega's beter zien worden. Mijn complimenten.
Reden 4: leren leren
Leren is veranderd. Vroeger luisterde je naar de leraar. Die legde je iets uit, en vervolgens maakte je je huiswerk. Deze leermethode bestaat niet meer, simpelweg omdat de ontwikkelingen daar te snel voor gaan. Het oude leren van kennis heeft plaatsgemaakt voor het leren van competenties (vrij vertaald vaardigheden). Om je staande te kunnen houden in de digitale wereld, zul je dus moeten leren hoe te leren. Zelf aan de slag gaan, bronnen raadplegen, digitaal help zoeken, je zult het allemaal zelf moeten kunnen.
Ik hoop niet dat ik ooit uitgeleerd raak. Wat ik aan deze reden zou willen toevoegen, is willen leren. Deze cursus heeft energie vrijgemaakt bij me, energie om weer zelf op onderzoek uit te gaan, nieuwe dingen uit te proberen, te studeren. Het heeft ervoor gezorgd dat ik weer met een frisse blik kijk. Dat is winst, want ik wil wel graag tot mijn 67e met plezier blijven werken.
EINDCONCLUSIE
De eindconclusie van ding 7 staat nog steeds als een huis.
Reden 5: fun!
Als er één ding is dat ik geleerd heb, is dat leren leuk is. Misschien niet op het moment dat je zit te zweten, maar wel als je eenmaal klaar bent.
Zoals nu, misschien wel de laatste posting van Eddy en van mij. We hebben het met veel plezier gedaan, heel veel plezier.
Ik wil daarom Rob en Edwin van harte bedanken voor hun ondersteuning. Maar ook mijn collega's die met veel plezier en toewijding 23dingen voor Bibliotheek Kerkrade|Voerendaal|Simpelveld tot een succes hebben gemaakt. Het was een hele kluif, maar de moeite waard.
Het laatste woord laat ik aan mijn reisgenoot Eddy Bearz.
 |
| So, now first of all a Bear's beer. |
Eddy Bearz is ready to move on #22
 |
| You think I don't know how to drive? Watch me! |
 |
| I did not do this! I just tried to repair it. |
Ed, Eddy en ik reizen graag door de landen om ons heen met onze camper. Die reizen zijn schijnbaar willekeurig. We kiezen een windrichting, en zien wel waar we uitkomen. Soms zetten we een plek op de kaart omdat we daar graag naar terugwillen. Soms omdat we dat net niet willen.
De afgelopen maanden hebben we een ontdekkingstocht gemaakt over het internet, Eddy en ik. We zijn samen in sociale netwerken gedoken, en we hebben steeds gekeken vanuit twee invalshoeken: Is het iets voor ons, en is het iets voor de bibliotheek?
Als ik naar de inzet in de bibliotheek kijk, dan doen we het niet echt slecht. Het zou beter kunnen, veel beter, maar dat heeft vooral te maken met een gebrek aan mensuren. Maar met beperkte middelen hebben we toch al iets gerealiseerd.
Gerealiseerd voor de bibliotheek
Blogs
Intern communicatieblog OBKnieuws, dat gebruikt wordt voor alle zaken die iedereen snel moet weten. Collectie verplaatst? Baby geboren? Nieuwe regels voor instellingen? Het staat op het blog.
Wiki
Met dank aan Sascha heeft de bieb nu een eigen wiki voor interne informatie. Dat was nodig omdat onze huidige informatiebron (Tobit) alleen te bereiken is in de centrale. De wiki is nog in opbouw.
We hebben een biebtwitter: Biebgeheimen. Biebgeheimen wordt bijgehouden door Gabriele met assistentie van Annet. Er zijn inmiddels 210 volgers. En dat zonder er veel ruchtbaarheid aan te geven.
Gabriele twittert vooral over activiteiten en over samenwerking met andere organisaties.
Bestandsdeling
Voor de projectsamenwerking binnen PLB zijn we gestart met een eigen omgeving op Ekic. Hier kunnen we de PLB project agenda bijhouden, en bestanden delen. Alle projectleden hebben de Ekic cursus gevolgd.
Google maps
Alle vestigingen zijn aangemaakt en te vinden via Google maps, zowel bij zoeken op Google als op de website.
Foto's
Onderdeel van onze website is een fototrommeltje waar we foto's van activiteiten plaatsen. Dit wordt heel actief bijgehouden. Ik moet wel eerlijk zeggen dat we dit al hadden, voordat we aan 23 dingen begonnen.
Wat we graag zouden willen, is dat klanten hun eigen foto's kunnen inleveren.
Workshops mediawijsheid
Een kleine greep uit ons aanbod 2010/2011
- Internet bankieren (5 volgeboekte workshops)
- Twitter (2 volgeboekte workshops)
- Picasaweb (2 volgeboekte workshops)
- Lezing Sociale netwerken (o.a. bezocht door e-coaches van Innovo)
- Skype
- Hyves en Facebook
- Spotify
- Haal meer uit Google 1+2+3
- Internet Bootcamp
In de planning
De bibliotheek aanwezig op sociale netwerken
We moeten zichtbaar zijn waar de klant is, en dus moeten we zijn waar de klant is. Dat is steeds vaker een sociaal netwerk. We hebben al spots op Hyves en Librarything, maar ze worden nog niet actief bijgehouden, in afwachting van de aansluiting op bibliotheek.nl, waarna we hopelijk meer mogelijkheden hebben. Dit zal overigens gebeuren in samenwerking met andere Parkstad Limburg Bibliotheken.
Youtube
De mogelijkheid om Youtube filmpjes op de website te plaatsen, wordt binnenkort gerealiseerd.
Een eigen kanaal zou mooi zijn, je zou daar bijvoorbeeld maatschappelijk stagiairs voor kunnen inzetten.
Aquabrowser met My Discoveries
Wordt deze maand geïmplementeerd op de website.
Wensen?
Wat we vooral nodig hebben in Kerkrade is voldoende personeelsuren van mensen die plezier hebben in sociale media, daar het belang van inzien, en dat kunnen vertalen naar de praktijk van de bibliotheek. Gezien het enthousiasme van een aantal medewerkers zit het wel goed met de deskundigheid. Nu nog uren om het toe te passen.
dinsdag 30 november 2010
Eddy Bearz discovers the world #21
Ik heb me het laatste jaar onder andere bezig gehouden met het mogelijk maken van de Aquabrowser voor Parkstad Limburg Bibliotheken op de PLB website. Vergeef me daarom dat ik dit onderwerp oversla. Ik beloof dat ik er nog op terugkom in #22, als we het gaan hebben over 23dingen in de bibliotheek.
zaterdag 27 november 2010
Eddy Bearz listens to music #20
Ik ben een Trekkie. Als William T. Riker, first officer of the starship Enterprise, een vrouw wil verleiden in zijn kwartieren, dan spreekt hij de woorden: Computer - music, romantic. No, a bit more latin. Iets van die strekking. De computer weet wat Will mooi vindt, en zoekt daar de perfecte muziek bij. Futuristisch? Mwah!
Ikzelf houd van stilte. Muziek vind ik vaak lastig. De perfecte muziek om een boek bij te lezen, te twitteren, te puzzelen, het verschilt van dag tot dag, van uur tot uur zelfs. Ik kan heel erg genieten van bijvoorbeeld Sky radio, maar op een gegeven moment gaan al die gladde golden oldies me vervelen. Zelfs mijn idolen die de tand des tijds hebben overleefd - zoals Leonard Cohen en Bob Dylan - beluister ik nog maar incidenteel.
Zou online radio een oplossing zijn? Laat me maar eens proberen.
Ik sla last.fm over. Ik heb laatst thelounge geprobeerd toen ik op zoek was naar een internet radio. De radio zelf vond ik een beetje duur, maar thelounge op zich geeft een aardige verzameling van radiostations. Ik probeer Spotify. Een account aanmaken is zo gebeurd. Een playlist samenstellen ook. Je kunt delen via Twitter en Facebook. Via mijn antieke idolen word ik gewezen op andere muziek die misschien ook nog wel iets voor me is. En als ik het mooi vind, kan ik het meteen kopen.
Dat laatste sla ik maar even over. De meeste muziek heb ik al.
Terwijl ik zit te werken, arriveert er een pakje. Het zou me niet verwonderen als daar de laatste ontbrekende cd inzit. Ik wil de muziek toch nog graag kunnen vasthouden.
Mijn 20 gratis uren bij Spotify zijn bijna op. Zal ik nog een keer terugkomen? Misschien wel.
Hebben we er wat aan voor de bieb? Ik twijfel. In ieder geval gaan we er een workshop over geven. Ik ben voorbereid.
Maar wat ik eigenlijk wil, is een computer die mijn mood aanvoelt, die aan een half woord genoeg heeft om de perfecte muziek voor de perfecte situatie te kiezen. Om me te verrassen, te strelen, wakker te houden, en in slaap te wiegen. Zo ver is het ook nu nog niet.
Computer, lights out!
Ikzelf houd van stilte. Muziek vind ik vaak lastig. De perfecte muziek om een boek bij te lezen, te twitteren, te puzzelen, het verschilt van dag tot dag, van uur tot uur zelfs. Ik kan heel erg genieten van bijvoorbeeld Sky radio, maar op een gegeven moment gaan al die gladde golden oldies me vervelen. Zelfs mijn idolen die de tand des tijds hebben overleefd - zoals Leonard Cohen en Bob Dylan - beluister ik nog maar incidenteel.
Zou online radio een oplossing zijn? Laat me maar eens proberen.
Ik sla last.fm over. Ik heb laatst thelounge geprobeerd toen ik op zoek was naar een internet radio. De radio zelf vond ik een beetje duur, maar thelounge op zich geeft een aardige verzameling van radiostations. Ik probeer Spotify. Een account aanmaken is zo gebeurd. Een playlist samenstellen ook. Je kunt delen via Twitter en Facebook. Via mijn antieke idolen word ik gewezen op andere muziek die misschien ook nog wel iets voor me is. En als ik het mooi vind, kan ik het meteen kopen.
Dat laatste sla ik maar even over. De meeste muziek heb ik al.
Terwijl ik zit te werken, arriveert er een pakje. Het zou me niet verwonderen als daar de laatste ontbrekende cd inzit. Ik wil de muziek toch nog graag kunnen vasthouden.
Mijn 20 gratis uren bij Spotify zijn bijna op. Zal ik nog een keer terugkomen? Misschien wel.
Hebben we er wat aan voor de bieb? Ik twijfel. In ieder geval gaan we er een workshop over geven. Ik ben voorbereid.
Maar wat ik eigenlijk wil, is een computer die mijn mood aanvoelt, die aan een half woord genoeg heeft om de perfecte muziek voor de perfecte situatie te kiezen. Om me te verrassen, te strelen, wakker te houden, en in slaap te wiegen. Zo ver is het ook nu nog niet.
Computer, lights out!
dinsdag 23 november 2010
Eddy Bearz finds a friend: #19 social networks
Mijn tante van 86 heeft me een uitnodiging gestuurd voor Facebook. Op de foto draagt ze een rode hoed. Ik heb nog een tante van 86, maar die heeft geen computer. Mijn tante met de rode hoed zegt dat ze nooit eenzaam is. Van mijn tante zonder computer weet ik het niet. Eerlijk gezegd spreek ik haar alleen maar op begrafenissen.
Ik ken zelf geen beter voorbeeld dat het voordeel van sociale netwerken demonstreert. Je blijft in contact met mensen om je heen, zelfs als dat contact oppervlakkig blijft.
Ikzelf? Ik heb een profiel op LinkedIn. Ik vind dat ik als professional mag laten zien wie ik ben en wat ik doe. Wij bibliothecarissen zetten ons licht te vaak onder de korenmaat. Ik kijk er een paar keer per maand op. Verder twitter ik, en heb ik een betaald account bij een community die ik liever voor mezelf houd. Daar ben ik elke dag te vinden, start ik threads, blog ik, onderhoud ik contacten met mijn vriendinnen uit New York, Hamilton Toronto, en bijvoorbeeld Sidney. En sommige mensen heb ik inmiddels al ontmoet. Sociale netwerken hebben voor mij dus zin.
Mijn Hyves account daarentegen is inactief. Geen tijd en geen zin om mijn hele hebben en houden voor iedereen toegankelijk te maken. Privacy staat bij mij nog hoog op het verlanglijstje. Niemand hoeft te weten dat ik Repelsteeltje heet. Om die reden heeft mijn tante met de rode hoed een vrolijk mailtje teruggekregen, dat ik helaas niet op Facebook zit. Misschien als ik zelf 86 ben.
En voor de bibliotheek?
Je moet zijn waar je doelgroep is. Mijn doelgroep bevindt zich op Hyves en Facebook. Als bibliotheek moet ik daar dan ook aanwezig zijn. Liefst zonder moeilijk te doen. Gewoon één keer je website onderhouden, en dan meteen laten posten op Hyves en Facebook. Of myspace. Of sugababes. Whatever. Zo lang als je maar te vinden bent.
Ik vond trouwens mijn ex-beste vriendin terug via schoolbank. Na 2 mailtjes bleek dat we elkaar niets meer te vertellen hadden. Misschien was het beter geweest dat ik niet geweten had dat ze zo veranderd is.
Ik ken zelf geen beter voorbeeld dat het voordeel van sociale netwerken demonstreert. Je blijft in contact met mensen om je heen, zelfs als dat contact oppervlakkig blijft.
Ikzelf? Ik heb een profiel op LinkedIn. Ik vind dat ik als professional mag laten zien wie ik ben en wat ik doe. Wij bibliothecarissen zetten ons licht te vaak onder de korenmaat. Ik kijk er een paar keer per maand op. Verder twitter ik, en heb ik een betaald account bij een community die ik liever voor mezelf houd. Daar ben ik elke dag te vinden, start ik threads, blog ik, onderhoud ik contacten met mijn vriendinnen uit New York, Hamilton Toronto, en bijvoorbeeld Sidney. En sommige mensen heb ik inmiddels al ontmoet. Sociale netwerken hebben voor mij dus zin.
Mijn Hyves account daarentegen is inactief. Geen tijd en geen zin om mijn hele hebben en houden voor iedereen toegankelijk te maken. Privacy staat bij mij nog hoog op het verlanglijstje. Niemand hoeft te weten dat ik Repelsteeltje heet. Om die reden heeft mijn tante met de rode hoed een vrolijk mailtje teruggekregen, dat ik helaas niet op Facebook zit. Misschien als ik zelf 86 ben.
En voor de bibliotheek?
Je moet zijn waar je doelgroep is. Mijn doelgroep bevindt zich op Hyves en Facebook. Als bibliotheek moet ik daar dan ook aanwezig zijn. Liefst zonder moeilijk te doen. Gewoon één keer je website onderhouden, en dan meteen laten posten op Hyves en Facebook. Of myspace. Of sugababes. Whatever. Zo lang als je maar te vinden bent.
Ik vond trouwens mijn ex-beste vriendin terug via schoolbank. Na 2 mailtjes bleek dat we elkaar niets meer te vertellen hadden. Misschien was het beter geweest dat ik niet geweten had dat ze zo veranderd is.
Eddy Bearz reads a book: #18 Librarything
Ik heb Librarything al bij het begin van 23dingen gedaan, en dan krijg je het oude probleem: welk wachtwoord had ik nou alweer gekozen? Misschien moet ik mijn eigen workshop Hoe beheer ik internet accounts? maar eens gaan volgen. Dat ik er al zo lang niet meer geweest ben, geeft wel aan dat ik het niet zo interessant vond.
Librarything
Mijn boekenplank is vrij leeg, A brief history of time, een broodbak boek, Dick Francis, en De wetten van de magie. Wat zegt dat over mij? Ik voeg er een toe om het af te leren: De zwerm, van Schätzing. Ik lees net zijn nieuwe boek De limiet. Eigenaar ben ik niet, pronk ik nu met andermans veren?
De boekenplank op zich vind ik niet zo interessant. Ik ben meer geïnteresseerd in de community. Lezen moet namelijk weer cult worden, ram cool, vet gaaf, of hoe heet dat tegenwoordig? En dat kan alleen als we over lezen praten. Mijn eerste gang is daarom naar Talk, de forums.
Nu ben ik in de gelukkige omstandigheid dat mijn Engels goed is. In fact, de meeste boeken die ik lees zijn in het Engels. Ik kan dus mijn hart ophalen. Voor Nederlands sprekenden is er weinig te vinden. De paar forums zijn op sterven na dood, en worden bevolkt door mensen die zich net als ik aanmelden, en dan nooit meer terugkomen. Denk ik tenminste.
Ik probeer een Engelstalig forum uit. Ik stel een vraag over een boek dat ik 20 jaar geleden gelezen heb in het daarvoor bestemde forum. Binnen een uur heb ik antwoord met de goede titel. Dat stemt hoopvol.
Bruikbaarheid
De twee vragen die ik me altijd stel: is het iets voor de bieb, en is het iets voor mezelf?
Is het iets voor de bieb?
Ja, indien. De website Librarything op zich niet. Niet genoeg Nederlandse discussie. Maar een Nederlandstalige website, opgezet volgens hetzelfde concept, gebruikt door alle bibliothecarissen in Nederland, bron voor leeskringen, actief gepromoot door bibliotheken… Wie heeft er nog een potje innovatiegeld? Of wie durft er te beginnen zonder? Ik zeg in ieder geval meteen ja. Misschien is het er zelfs al, en weet ik het gewoon niet. In dat geval: bezorg me maar het schaamrood op de kaken en vertel me waar ik me aanmelden kan. :)
Is het iets voor mezelf?
Het korte antwoord is nee. Het lange antwoord: ik ben niet zo’n lijstjesmens. Lijsten lijken op hokjes, en mijn lijst past in geen enkele. Ik heb nog nooit iemand ontmoet die alles leest wat ik lees, erger nog, de meeste mensen hebben niet eens gehoord van de schrijvers die ik gelezen heb, laat staan dat ze erover kunnen discussiëren.
Goed, voor deze keer dan:
Heb je ooit
• Meegevoeld met het optimisme van Richard Russo?
• Je Chinees-Amerikaans gevoeld met Amy Tan?
• Of Iers met Roddy Doyle?
• Over hindernissen gesprongen met Dick Francis?
• Schuddebuikend van de bank gerold om de absurbistische humor van Antony Piers?
• De toekomst verkend met Isaac Asimov?
• Gereisd met Mark Twain?
• Gehuild met Louis Couperus?
• Gewatertand met Michel Roux jr?
• De wereld ontvlucht met Harlequin?
Zo ja, geef me even een seintje. Misschien hebben we dan toch nog wat om over te discussieren.
woensdag 17 november 2010
Eddy Bearz goes 2.0 #17
Bekijk een Web 2.0 website naar keuze. Een makkie deze keer. Want wat is een Web 2.0 website? Een site voor en door een groep gelijkgestemden. En mijn favoriet, vooral zo vlak na de vakantie, is http://www.campercontact.nl/
De layout is misschien niet moeders mooiste, maar het belangrijkste staat in de balk bovenaan: op deze site staan 10436 locaties. Dat zijn 10436 camperplekken in heel Europa. En het meest bijzondere is dat deze plekken allemaal verzameld zijn door camperaars. Gratis en voor niks. Namen we vroeger de Facile on Route mee, tegenwoordig is dat het POI (Points of Interest) bestand van deze camperplekken voor onze TomTom. Gewoon 1x per jaar updaten, en we kunnen weer vooruit.
De site was zo succesvol dat het heeft geleid tot een boek. Uitgegeven in februari bevatte het iets meer dan 9000 plekken. De rest is dus inmiddels toegevoegd door vakantiegangers als wij. Er staan er inderdaad ook een paar van ons bij.
Het principe van Web 2.0 trekt me wel aan. Iedereen levert een bijdrage, iedereen profiteert. Een beetje zoals bij Star Trek. :) Natuurlijk betaalt iemand de rekening van de website en het dataverkeer. Meestal komt dat uit reclame op de site. En natuurlijk wil ik daar dan wel eens op klikken. Voor wat hoort wat.
vrijdag 27 augustus 2010
Eddy Bearz wants to be a movie star #16
In mijn boekenkast staat een hele door met 8mm filmpjes, de meeste gemaakt door mijn vader. Ik heb het zelf ook geprobeerd, maar ik ben niet zo'n filmer. Op de een of andere manier vind ik een foto door de beperking veelzeggender. Mijn youtube filmpje is dan ook gewoon een serie foto's achter elkaar gezet.
YouTube is al lang niet meer de dienst met al dan niet grappige filmpjes, er op gezet door pubers die niets beters te doen hebben. Tegenwoordig kom ik bij mijn zoekacties steeds vaker YouTube tegen. Zo heb ik gekeken naar:
- een video hoe je champignonsaus maakt
- Een video van een concert van Leonard Cohen waar ik vorig jaar naar toe ben geweest
- Een video met de licentiecode van een illegale Office 2007 versie.
YouTube in de bieb
Kunnen we wat met YouTube? Tuurlijk! De functionaliteit om filmpjes op de website te plaatsen, is in opdracht gegeven bij de website bouwer. Een hele pagina met leuke biebfilmpjes, dat lijkt me wel wat. Er is genoeg te vinden.
Wat nog meer?
- Handleidingen laten maken door studenten voor hun maatschappelijke stage
- Activiteiten filmen, zoals we nu fotos maken
- Virale reclame maken
Overigens is YouTube niet de enige videowebsite. Ik kom steeds vaker Vimeo tegen. En met wat goed zoeken, beslist nog veel meer. Voorlopig zijn we nog niet uitgekeken.
zondag 25 juli 2010
Eddy Bearz is back and thinks about media
 |
| Bord des Orgues, hoog boven de Dordogne |
I am not scared of hights, I am not!
We zijn terug. Met een hoofd vol indrukken, een paar honderd foto's en een mand met vuile was. Maar daar wil ik nu niet aan denken. Ik kijk vooral terug op ons media gebruik.
Ik had mezelf voorgenomen om echt weg te zijn. Dus geen e-mail, geen telefoon, geen internet. En afgezien wat afgesproken momenten om te laten horen dat we nog leven, hebben we ons daar aan gehouden. Want je kunt je niet echt losmaken van het werk als je elke dag in je gmail box kijkt en je ziet dat je geen afspraken hebt voor vandaag. Dus hoe was het?
Internet
We hadden in april een Franse prepaid internet stick gekocht, voornamelijk voor weerberichten ed. Deze bleek niet meer te werken, dus we waren afhankelijk van hotspots hier en daar. Dat worden er steeds meer, het grappige is dat op goedkope campings wifi vaak gratis is, op dure campings moet je er vaak ook nog duur voor betalen. Er zijn echter steeds meer plekken waar je ook gratis kunt internetten, vooral bij grote supermarkten.
We kunnen heel goed zonder mail, ik kan zelfs mijn sociale netwerken missen. Behalve de eerste week hebben we er niet meer naar omgekeken. Wat we wel misten, is internet als informatiebron. Wanneer is de volgende voetbal wedstrijd? Wat zit er in de vrucht van een plataan? Heeft een sprinkhaan vleugels? Was Castelnaud nu Frans of Engels?
Maar vooral: hoe is het weer in de diverse gedeelten van Frankrijk? Even weeronline checken is er niet bij. Nee, internet kunnen we niet missen, misschien wel een dag, maar geen week.
TV
We zijn niet echt tv-kijkers, maar deze keer ging er een TV stick mee voor de laptop. Met een kleine antenne aangesloten op de usb poort kun je vrije digitale tv zenders ontvangen. In Frankrijk zijn dat meest publieke zenders. Doel was het kijken van voetbal wedstrijden.
Frankrijk is lang zo ver niet als Nederland met het omzetten van analoog naar digitaal signaal. We hadden niet overal signaal. Sommige wedstrijden hebben we kunnen zien, maar voor de finale hebben we een camping op moeten zoeken, waar we tussen allemaal Fransen Spanje verdiend hebben zien winnen. Grappig was de keer dat we verbinding hadden, maar 5 seconden achterliepen op de tv van de kantine. Je kon de doelpunten horen vallen, maar zag ze zelf pas later.
Eindconclusie: als je elke dag tv wilt kijken, moet je investeren in een schotel. Voor incidentele gevallen als het wk is deze kaart een uitkomst, vooral als Frankrijk medio 2011 helemaal om is op digitale tv.
Boeken
Ik heb 28 boeken gelezen, de hele Jean Auel serie, omdat de A nou eenmaal de eerste letter van het alfabet is, deel 1-20 van de In Death serie van J.D. Robb (romantische sf detectives), en de Lifeship trilogie van Hobbs. Ik had de boeken van te voren vanuit mijn eigen e-book collectie op de Sony Reader van de bieb gezet, samen met nog 60 andere boeken. Daar ben ik helaas niet meer aan toe gekomen.
Eindconclusie: ik koop er een voor mezelf. De reader past in mijn broekzak indien nodig. Ik kan lezen onder alle omstandigheden, en ik kan zeker 20 uur lezen zonder op te laden. Mijn eigen collectie e-books is helaas nog illegaal. Veel titels zijn ook in gedrukte vorm niet in Nederland te krijgen. Het illegale aanbod wordt een stuk minder nu er meer te koop is, en dat is maar goed ook.
En denk je nog steeds dat e-books het niet redden? Lees dan deze post over de nieuwe manier van uitgeven. publishing-is-dead
De krant
Een van de manieren om echt thuis te landen, is altijd geweest het lezen van alle kranten achter elkaar. Dit jaar hebben we voor het eerst ons abonnement tijdelijk opgezegd. En hoe bevalt het?
Goed, moet ik zeggen. Ik geloof niet dat we echt wat gemist hebben. We hebben nog steeds geen kabinet, we hebben nog steeds geen CAO, het olielek is nog steeds niet helemaal dicht, en met de beurs is het ook nog niet zo goed.
Zo, nu ga ik eerst het Zondagsnieuws lezen. :)
vrijdag 25 juni 2010
Eddy Bearz goes on vacation
Van hier tot daar. Dat weten we al. De rest is nog onzeker en afhankelijk van onze avonturenlijst:
23 dingen om te doen op vakantie. Daaronder
- een klein museum bezoeken (misschien het fameuze biermuseum van Stenay)
- iets geks kopen op een rommelmarkt
- picknicken aan de voet van een berg (met dank aan Gabriele voor het schitterende servies)
Tot over 4,5 week.
Miriam
Tour de France2010 weergeven op een grotere kaart
23 dingen om te doen op vakantie. Daaronder
- een klein museum bezoeken (misschien het fameuze biermuseum van Stenay)
- iets geks kopen op een rommelmarkt
- picknicken aan de voet van een berg (met dank aan Gabriele voor het schitterende servies)
Tot over 4,5 week.
Miriam
Tour de France2010 weergeven op een grotere kaart
zaterdag 19 juni 2010
Eddy Bearz chatz with his friends #14
I need fingers!
Als je je afvraagt waarom er geen hoofden opstaan: dat is uit privacy overwegingen.
Ik heb geworsteld met deze opdracht. Niet vanwege de techniek, die is eenvoudig. Maar vooral vanwege de toepasbaarheid in de bibliotheek. Vooraf dacht ik heel simpel. Maak een MSN adres aan, en laat de dienstdoende bibliothecaris een chatvenster openhouden. Hoe meer ik me echter in de materie verdiep, hoe meer ik tot de conclusie kom dat dit concept achterhaald is. En dat de term chatten misschien ook wel passé is.
Chat voor eigen gebruik
Mijn eigen chat-ervaringen stammen uit de prehistorie van het internet, of op zijn minst de middeleeuwen. Het chatten zoals ik dat kende, vond ouderwets plaats in chat rooms. ICQ, Yahoo chat, MSN, ik heb ze allemaal wel eens uitgeprobeerd. Niet alleen om in contact te komen met vreemden of bekenden, maar ook om samen te werken aan studieopdrachten.
Ik heb er zelfs goede vriendschappen aan overgehouden. Vriendschappen die ik vanwege het tijdsverschil nu per mail onderhoudt. Als WESTWIND opstaat (New York), gaat TEEJ naar bed (Sidney), en ik zit daar precies tussenin. Chatten is niet mijn ding. Mailen, Skype, bellen, dat zijn de mijne.
Er blijken zelfs bedrijven te zijn waar de medewerkers per chat communiceren. In plaats van op te staan en de ander in het werk te storen, gewoon een vraag per chat stellen. Of dat bij ons zou werken, vraag ik me af. Daarvoor zitten we te kort op elkaar. En laten we eerlijk zijn, wij doen het liever op de ouderwetse manier.
Bovendien zijn er tegenwoordig betere tools, zoals Skype, Google docs of zelfs Twitter en Hyves.
Chatten als interactieve tool voor onze klanten
Ik ben van een andere generatie, chatten maakt geen onderdeel uit van mijn levensstijl. Voor mezelf is chat daarom niet het eerste waar ik aan denk als het gaat om communicatie. Voor een gedeelte van onze bestaande klanten geldt dat ook. Zij komen aan de balie (veel), bellen ons (wat minder) en mailen (bijna nooit). Zij hebben geen behoefte aan chat. Zij niet, nee.
Maar hoe zit het dan met die andere (niet-) klanten? Kunnen we die van dienst zijn door te chatten? Is er behoefte aan? Kunnen we die behoefte creëren? Is chatten überhaupt nog van deze tijd?
Die vraag moet beantwoord worden voordat we gaan kijken naar toepassingen voor de bibliotheek. Ik ga op zoek naar de toekomst van IM (instant Messaging) via google. Er is veel te vinden, opvallend veel literatuur rond 2003, die allemaal hetzelfde voorspellen: IM wordt het helemaal. Uiteindelijk kom ik bij deze site terecht, waar ik een korte beschrijving van een onderzoek vind naar technologie gebruik. Voor mij relevante conclusies:
•The younger generation prefers to use multiple channels of communication, often choosing social networks, text messaging or instant messaging instead of e-mail and in-person meetings.
•While email is still the leading technology tool of choice, usage of text messaging, instant messaging, social networking and online productivity tools are on the rise with white-collar workers under 35, with nearly one in three reporting they use these technologies at work daily.
http://eon.businesswire.com/portal/site/eon/permalink/?ndmViewId=news_view&newsId=20090512006660&newsLang=en
(bevat ook een link naar het complete rapport. Fascinerend)
Als ik dit goed lees, is IM het communicatiekanaal van de toekomst. En dat betekent voor ons bibliothecarissen, dat we er niet aan ontkomen om IM te gaan gebruiken om met onze klanten te praten.
De chattende bibliothecaris moet er dus echt komen. Waar en in welke vorm, dat wordt snel beslissen. Misschien dat het ding 17 sociale netwerken meer helderheid brengt. We moeten per slot zijn waar de klant is.
donderdag 10 juni 2010
Twitterfeed. Lukt tie?
Interessante post van Rob over Twitterfeed. Dat moet ik uitproberen.
Later: gelukt. Alweer wat geleerd.
Later: gelukt. Alweer wat geleerd.
woensdag 9 juni 2010
Eddy Bearz shares his documents #13
Paperless office anyone?
Daar zit je dan. Alle bestanden op je stick geladen om thuis te kunnen werken, en dan blijkt de stick nog in de computer te zitten.
Of je werkt samen met een collega aan een document. Je blijft het maar heen- en weer sturen. Uiteindelijk weet je niet meer welke versie nu de meest recente was.
Voorbeeld 1
We hebben een workshop met beperkte capaciteit. Mensen staan aan de balie van één van onze 10 lokaties om zich in te schrijven. Hoe zorg je ervoor dat je lijst up to date blijft zonder heel dure investeringen in infrastructuur?
Voorbeeld 2
Ik ga thuis werken. Ik heb twee spreadsheets, een Word document en een database nodig. De database is 25 mb. Bijkomend probleem: ik ben niet de enige die deze bestanden gebruikt. De informatie in zowel de database als de spreadsheet worden gevuld door Marie Jeanne. Ik verwerk vervolgens de gegevens tot rapporten. Er zijn dus twee personen die updaten.
Nu vul ik mijn stick met gegevens, werk thuis vanaf de stick, en kopieer vervolgens de bewerkte bestanden terug. Soms vergeet ik dat, en heeft Marie Jeanne inmiddels al nieuwe data toegevoegd in haar versie.
Voorbeeld 3
Bij PLB werken we samen met een team van 5 verschillende bibliotheken. We moeten afspraken maken, documenten delen, urenregistraties bijhouden, en nog veel meer. Hoe zorgen we ervoor dat dit geen babylonische spraakverwarring wordt?
Enter on line document sharing
Plekken om je documenten op te slaan, zijn er legio. Voor het PLB project hebben we Huddle gebruikt. Het werkte redelijk goed, behalve dan dat het in het Engels is. Een paar jaar geleden experimenteerde ik met Google docs om te kijken of ik voorbeeld 1 kon oplossen: een on-line inschrijflijst. Ik vond toen het risico op fouten te groot, en dat vind ik voor deze toepassing nog steeds. Maar om te stoeien is het mooi.
Ik blader wat door de sjablonen (veel puin) en probeer wat spreadsheets uit. Mwah! Voorlopig houd ik het nog op mijn USB stick.
Dan struikel ik over Office live. Ik blijk ooit nog een live account gemaakt te hebben, and als ik daar op inlog, dan vind ik een mooie workspace met voorgedefinieerde indelingen en documenten. En het allermooiste: het is geïntegreerd in Office 2007!
Ik maak een projectplanning, pas on-line wat documenten aan, en ga dan naar Word. Daar vind ik (na installatie van een plug in) een knop om bestanden te openen of te bewaren in de Live omgeving.
Kijk, dit is wat ik zoek. Geen gedoe met upload, geen conversie van bestanden, gewoon gebruiken als een extra opslaglocatie. Microsoft: petje af.
Ik weet niet of het lukt om de workspace te delen door het plaatsen van een link, maar probeer het maar eens uit hier. In deze opzet is Windows live superieur boven Google Docs. Waard om verder te testen.
Ben ik nu helemaal om? Niet helemaal. Ik ben nu eenmaal gevoelig voor zaken die met privacy te maken hebben. Je gegevens ergens neerzetten zonder dat je weet waar, wie er aan kan, wat er mee gebeurt, dat vind ik nog steeds een eng idee. Vooral als het kan gaan om vertrouwelijke zaken.
Bovendien: wat als Microsoft opeens besluit om geld te gaan vragen? Kan allemaal gebeuren. Denk maar eens terug aan het verhaal van de banken (als je oud genoeg bent om je dat te herinneren): eerst zorgen ze ervoor dat niemand zonder een bankrekening kan, en dan gaan ze voor alles geld vragen. :)
Maar wat dan? We hebben natuurlijk eKick. eKick is een on line werkomgeving als Google Docs en Windows live. De applicatie is gekocht door Bibliotheekhuis Limburg, en door bibliotheken te gebruiken voor hun werkomgevingen. Als je als Limburgse bibliotheek overweegt om een digitale werkomgeving te gaan gebruiken, dan is eKick zeker de moeite waard om te overwegen.
eKick kan enorm veel. Dat heeft meteen het nadeel dat het minder gebruikersvriendelijk is. Bij het testen van de applicatie speelde ik het klaar om een uitnodiging voor een vergadering te versturen naar alle! eKick gebruikers. Sindsdien ben ik wat voorzichtiger.
Wel grappig trouwens dat er een aantal mensen meldden aan de vergadering deel te zullen nemen zonder zich af te vragen waarom zijn deze uitnodiging kregen. :)
Ander nadeel is de snelheid. Dat zou beter moeten.
Eindconclusie:
On line toepassingen hebben de toekomst. We zullen steeds vaker samenwerken via internet. Er worden al voorzichtig goede pogingen gedaan, maar we zijn er nog lang niet. Voorlopig hang ik mijn USB stick niet aan de wilgen, maar ik zal wel verder spelen met Windows Live, en toch nog maar eens naar eKick gaan.
Jullie zijn gewaarschuwd, als jullie binnenkort een eKick uitnodiging krijgen voor een onbegrijpelijke vergadering, dat was ik. :)
zaterdag 29 mei 2010
Librarians do gaga
Niet echt 23 dingen, maar te mooi om te laten liggen.
Wat me ook opvalt: in de USA heten de medewerkers van een bibliotheek gewoon librarian. Wat is er eigenlijk mis met de aanduiding bibliothecaris?
Oorspronkelijk gevonden op: BoingBoing
woensdag 26 mei 2010
Eddy Bearz looks for someone to tweet with #12
Twittereedodah Twittereeday,
My oh my what a wonderful day,
Plenty of sunshine coming my way,
Twittereedodah Twittereeday......
Vorig jaar zijn we een biebtwitter gestart voor de PLB Maand van het spannende boek: Biebgeheimen. Dominique van Heerlen ontwierp de achtergrond, en Gabriele zorgde voor de tweets. Gedurende de hele maand juni werden de activiteiten getwitterd.
Vanuit de theorie dat mensen zich eerder aanmelden bij twitteraars met meer volgers, vroegen we collega's om zich aan te melden. Ik als eerste.
We hadden 65 volgers, voor het merendeel collega's van bibliotheken door het hele land. Sindsdien heeft Gabriele ons account levend gehouden voor het geval dat we het weer eens op deze manier willen inzetten. Er zat dus geen beleid achter, alleen inspiratie. Het aantal volgers staat nu op 119.
Het leidde ook tot de twee succesvolle Twitter workshops die we organiseerden. Om me daarop voor te bereiden, reactiveerde ik mijn eigen account, miriamfrankort.
Ik heb me voorgenomen om iedere werkdag minimaal 1x een tweet te posten. Dat zijn er inmiddels 122.
Zit de wereld op mijn tweets te wachten?
Dat is een opmerking die ik al een paar keer heb mogen lezen bij collega's. Het antwoord daarop is vaker ja dan ze zouden denken. Wat voorbeelden? Eén van mijn collega's is net oma geworden, (gefeliciteerd, Wilma). Haar dochter woont ver weg. Zou het niet leuk zijn als ze elke dag via Twitter zou horen hoe het gaat?
Omgekeerd weet ik zeker dat mijn overleden moeder Twitter omarmd zou hebben. En ik zou het fantastisch gevonden hebben om te lezen waar ze nu weer mee bezig was. Bezoeken is natuurlijk prachtig, maar niet altijd mogelijk. Twitteren kan altijd.
Een andere collega wandelt graag. Ze kan haar wandelroutes delen via Twitter. Daar zijn beslist gegadigden voor, zo ook voor de tweets van onze fietsende collega.
En voor Annet, we kijken regelmatig naar Tei en Tuen, maar die hebben beslist ook een heleboel te vertellen. :)
Voor mezelf? Voor privé gebruik is het nog te vroeg, maar professioneel heeft het zeker zin. Waarom? Omdat wij als bibliothecarissen gewend zijn ons licht onder de korenmaat te zetten. We doen heel veel goeds, maar we vinden dat we dat in stilte moeten doen. Of dat nog afkomstig is uit de tijd dat het een baantje was voor dames van goede stand?
Vertel maar eens op een feestje dat je in de bibliotheek werkt. Het wordt niet echt als werken gezien. Dit idee kunnen we alleen doorbreken als we zichtbaar worden op alle plekken waar je zichtbaar kunt zijn. Met onze professionaliteit, met onze ideeen, met onze inspiratie. Netwerken noemen ze dat. Het zou niet nodig moeten zijn, maar het is het wel.
Uit onderzoek blijkt dat bij vergaderingen niet geluisterd wordt naar de meest deskundige persoon, maar degene die het meest praat. Haal dat licht onder de korenmaat vandaan!
Zit ik op de wereld te wachten?
Kies de mensen die je volgt goed, en Twitter wordt als het werken in een open kantoortuin, zoals we dat in Kerkrade Centrum gewend zijn. Je krijgt mee waar iedereen mee bezig is, en het inspireert je. Je pikt op wat je kunt gebruiken, en negeert waar je niets mee hebt. Zou ik weten van Boekstart of Monumentenmaand als ik op een kamertje alleen werkte? Twitter kan dat kamertje binnenkomen.
De paar maanden waarin ik twitterde, hebben me al veel inspiratie gebracht die ik voor mijn werk kan inzetten. En het is een paar keer voorgekomen dat ik al voorbereid was op de vraag van de directeur omdat ik de aankondiging in een Tweet gezien had.
Verbetert het mijn productiviteit?
Het misschien onverwachte antwoord is: Ja, het verbetert mijn productiviteit. Twee redenen:
- Twitter inspireert me om van platgetreden wegen af te wijken, door te lezen wat collega's beweegt.
- Eén keer per dag twitteren over wat essentieel is voor mij vandaag, zorgt ervoor dat ik beter focus op mijn werk. Dat is een onverwacht voordeel. In plaats dat mijn volle Todo lijst met me op de loop gaat, moet ik bedenken wat het meest belangrijke is dat ik vandaag kan doen, en dat dan ook doen!
De uiteindelijke jury is natuurlijk mijn werkomgeving. Dus laat het commentaar maar komen. :)
Tip: wat is je stem?
Om succesvol te kunnen twitteren, heb je een stem nodig, een eigen stijl. Die is er niet zomaar, die moet je ontwikkelen. Ik sta net in de kinderschoenen. Ik denk nog na over wat ik wil bereiken, en wie ik wil bereiken. Ik kan blijven nadenken, maar ik kan ook gewoon aan de slag gaan. En dat is precies wat ik nu ga doen. Eens kijken hoe ik deze post getwitterd krijg.
My oh my what a wonderful day,
Plenty of sunshine coming my way,
Twittereedodah Twittereeday......
Vorig jaar zijn we een biebtwitter gestart voor de PLB Maand van het spannende boek: Biebgeheimen. Dominique van Heerlen ontwierp de achtergrond, en Gabriele zorgde voor de tweets. Gedurende de hele maand juni werden de activiteiten getwitterd.
Vanuit de theorie dat mensen zich eerder aanmelden bij twitteraars met meer volgers, vroegen we collega's om zich aan te melden. Ik als eerste.
We hadden 65 volgers, voor het merendeel collega's van bibliotheken door het hele land. Sindsdien heeft Gabriele ons account levend gehouden voor het geval dat we het weer eens op deze manier willen inzetten. Er zat dus geen beleid achter, alleen inspiratie. Het aantal volgers staat nu op 119.
Het leidde ook tot de twee succesvolle Twitter workshops die we organiseerden. Om me daarop voor te bereiden, reactiveerde ik mijn eigen account, miriamfrankort.
Ik heb me voorgenomen om iedere werkdag minimaal 1x een tweet te posten. Dat zijn er inmiddels 122.
Zit de wereld op mijn tweets te wachten?
Dat is een opmerking die ik al een paar keer heb mogen lezen bij collega's. Het antwoord daarop is vaker ja dan ze zouden denken. Wat voorbeelden? Eén van mijn collega's is net oma geworden, (gefeliciteerd, Wilma). Haar dochter woont ver weg. Zou het niet leuk zijn als ze elke dag via Twitter zou horen hoe het gaat?
Omgekeerd weet ik zeker dat mijn overleden moeder Twitter omarmd zou hebben. En ik zou het fantastisch gevonden hebben om te lezen waar ze nu weer mee bezig was. Bezoeken is natuurlijk prachtig, maar niet altijd mogelijk. Twitteren kan altijd.
Een andere collega wandelt graag. Ze kan haar wandelroutes delen via Twitter. Daar zijn beslist gegadigden voor, zo ook voor de tweets van onze fietsende collega.
En voor Annet, we kijken regelmatig naar Tei en Tuen, maar die hebben beslist ook een heleboel te vertellen. :)
Voor mezelf? Voor privé gebruik is het nog te vroeg, maar professioneel heeft het zeker zin. Waarom? Omdat wij als bibliothecarissen gewend zijn ons licht onder de korenmaat te zetten. We doen heel veel goeds, maar we vinden dat we dat in stilte moeten doen. Of dat nog afkomstig is uit de tijd dat het een baantje was voor dames van goede stand?
Vertel maar eens op een feestje dat je in de bibliotheek werkt. Het wordt niet echt als werken gezien. Dit idee kunnen we alleen doorbreken als we zichtbaar worden op alle plekken waar je zichtbaar kunt zijn. Met onze professionaliteit, met onze ideeen, met onze inspiratie. Netwerken noemen ze dat. Het zou niet nodig moeten zijn, maar het is het wel.
Uit onderzoek blijkt dat bij vergaderingen niet geluisterd wordt naar de meest deskundige persoon, maar degene die het meest praat. Haal dat licht onder de korenmaat vandaan!
Zit ik op de wereld te wachten?
Kies de mensen die je volgt goed, en Twitter wordt als het werken in een open kantoortuin, zoals we dat in Kerkrade Centrum gewend zijn. Je krijgt mee waar iedereen mee bezig is, en het inspireert je. Je pikt op wat je kunt gebruiken, en negeert waar je niets mee hebt. Zou ik weten van Boekstart of Monumentenmaand als ik op een kamertje alleen werkte? Twitter kan dat kamertje binnenkomen.
De paar maanden waarin ik twitterde, hebben me al veel inspiratie gebracht die ik voor mijn werk kan inzetten. En het is een paar keer voorgekomen dat ik al voorbereid was op de vraag van de directeur omdat ik de aankondiging in een Tweet gezien had.
Verbetert het mijn productiviteit?
Het misschien onverwachte antwoord is: Ja, het verbetert mijn productiviteit. Twee redenen:
- Twitter inspireert me om van platgetreden wegen af te wijken, door te lezen wat collega's beweegt.
- Eén keer per dag twitteren over wat essentieel is voor mij vandaag, zorgt ervoor dat ik beter focus op mijn werk. Dat is een onverwacht voordeel. In plaats dat mijn volle Todo lijst met me op de loop gaat, moet ik bedenken wat het meest belangrijke is dat ik vandaag kan doen, en dat dan ook doen!
De uiteindelijke jury is natuurlijk mijn werkomgeving. Dus laat het commentaar maar komen. :)
Tip: wat is je stem?
Om succesvol te kunnen twitteren, heb je een stem nodig, een eigen stijl. Die is er niet zomaar, die moet je ontwikkelen. Ik sta net in de kinderschoenen. Ik denk nog na over wat ik wil bereiken, en wie ik wil bereiken. Ik kan blijven nadenken, maar ik kan ook gewoon aan de slag gaan. En dat is precies wat ik nu ga doen. Eens kijken hoe ik deze post getwitterd krijg.
woensdag 19 mei 2010
Eddy Bearz goes wiki #11
You mean they still use these???
Toegeven, ik ben een wiki verslaafde. Ik heb jarenlang Notestudio gebruikt, een fantastisch programma om een persoonlijke wiki mee te maken, en perfect voor mensen die werken volgens GTD (Getting things done).
Nog steeds heb ik alle info van alle pc's van de bieb onder handbereik op mijn Palm Pilot.
Helaas. NoteStudio verdiende zijn geld met de Palm Applicatie, en het bedrijf Palm is op sterven na dood. Een geval van niet meegegaan met de tijd, ingehaald door de iPhone, de Google phone, HTC, of andere smart phones. En dus is NoteStudio ook overleden.
Een beetje zoals de bieb. Nog altijd denken dat het zo'n vaart niet zal lopen.;)
Ik heb echt uitgezien naar dit onderwerp in de hoop dat ik een vervanging voor Notestudio zou vinden. Maar vooral ook omdat ik vind - met dank aan Edwin die het voor mij onder woorden bracht - dat informatie vrij moet zijn, vrij gedeeld, en vrij toegankelijk.
Een wiki maakt het mogelijk om informatie vrij te delen. Iedereen levert zijn bijdrage vanuit zijn eigen deskundigheid en interesse, en samen bouwen we aan de toekomst. Het is bijna Star Trek. :)
Het voordeel van wiki's is dat het makkelijk te leren is. Zoek in wikipedia op obscure onderwerpen (Frans Bauer, Ferengi rules of aquisition), en je zult zien dat iemand de moeite heeft genomen om het in te voeren. Dat kan alleen als het eenvoudig is, met weinig regels en redelijk ongestructureerd.
Kijk maar eens wat wikipedia te melden heeft over bibliotheken. Je zult je verbazen waar mensen zich mee bezig houden.
Wiki voor de bieb? Ja. Enerzijds voor het personeel. Alle kleine en grote weetjes - telefoonnummer van de gemeente, waar de hamerkopschroeftang voor Bicat ligt - je kunt het er in opnemen, eenvoudig doorzoekbaar maken, en door iedereen laten lezen en bewerken. Prima toch?
Voor publiek is een ander verhaal. Een wiki moet een thema hebben, zoals de al veel geroemde wiki van Deventer. Als je dan eenmaal een thema gevonden hebt, dan moet je een promotor hebben die het op gang brengt, en op gang houdt. Stel dat we een wiki zouden willen maken voor de Kinger Kal Kloeb met dialect teksten. Dan moet er wel iemand voor zorgen dat het niet een dood paard wordt. Tijdsinvestering dus.
Want een wiki alleen om een wiki te hebben, dat heeft weinig zin. Alhoewel mijn vingers kriebelen om er een te beginnen. Ik mis mijn Notestudio.
vrijdag 7 mei 2010
Eddy Bearz eats #10
Ain't this delicious?
Deze foto had ik al een keer gebruikt, maar past hij niet precies bij het thema?
Ik weet niet meer in welk dorp ik deze foto gemaakt heb, maar volgens mij kan ik de bakker nog blindelings vinden. (Ballon d'Alsace naar beneden, eerste dorp linksaf, voorbij het zebrapad aan de rechterkant).
Delicious
Ik werk niet veel met bookmarks. Ons mailprogramma heeft bookmarkfunctionaliteit. Daar heb ik een lijst die ik overal op het werk kan raadplegen, met de toegangscodes erin versleuteld. Voor de rest doe ik het vanuit mijn geheugen, of google ik opnieuw. En veel updates komen natuurlijk via RSS binnen.
Ik heb me aangemeld bij delicious: eddybearz. Dat gaat eenvoudig. Zoeken en toevoegen ook. Ik voeg één van mijn eigen favorieten aan het 23dingen account toe: Powertoys, een heel simpel programmaatje dat het mogelijk maakt elke foto te verkleinen door een rechter muisklik.
Het nut van social bookmarking
Voor mezelf? Ik ben er nog niet uit. Ik google liever opnieuw. Daardoor zie je heel snel of er recentere sites zijn over hetzelfde onderwerp. Mijn lijst van favorieten na opschoning had 5 items. De andere 45 waren bij nader inzien toch niet meer nodig. Voorlopig zal ik Delicious gebruiken om te zien of het de moeite waard is. The jury is still out.
Voor de bieb? Dat is een ander verhaal. Ik heb het artikel van Rob gelezen over dit onderwerp en over het enthousiasme van de andere bibliotheken.
Even een praktijkcase:
Stel: de 23dingen delicious bevat alleen goed getaggede en relevante websites met betrekking tot bibliotheekwerk in alle vormen. Wat is dan sneller, zoeken met een zoekmachine, of zoeken in Delicious?
Ik wil graag wat weten over bibliotheekmarketing. Let's give it a try. :
Delicious: 2 treffers.
Google: 364 treffers, waarvan de tweede naar Ning leidt. De eerste, een scriptie, is ook in Delicious te vinden. Toch maar Ning even gebookmarked.
Bibliotheek marketing geprobeerd. Zelfde resultaat. Google is beter.
Laten we eens wat moeilijkers proberen. Camperplek. Waarom moeilijker? Google zal me eerst een een aantal commerciele sites tonen.
Ik ben op zoek naar http://www.campercontact.nl/, de beste campersite. Google geeft hem me als 3e, delicious als 1e.
Nog moeilijker. Ik weet dat er een camperplek in Bingen was. Google leidt me rechtstreeks naar campercontact, Delicious vindt niets. Bingen alleen geeft me een aantal sites, waarvan een aantal over de Bundesgartenschau uit 2008.
Ik geef het op. Sorry beste collega's, het internet is dynamisch. Stel dat er we als bibliothecarissen er in slagen onze bookmakrs perfect te taggen, actueel te houden, meteen nieuwe aanvullingen er op te zetten, dan zou het perfect gaan. Maar wacht! Er is al een bedrijf dat een verzameling weblinks voor ons bijhoudt. De naam is Google.
IMHO is social bookmarking te statisch voor gebruik in de bibliotheek. De tijd die we zouden moeten investeren in het bijhouden van een pool van bookmarks kunnen we beter besteden aan het verbeteren van onze zoekstrategieën.
En nu weer naar campercontact. Ik heb zin in een plekje in de Vogezen. Daar waar ik die heerlijke taart gegeten heb. :)
donderdag 6 mei 2010
Eddy Bearz looks back #9
What a climb! Was it worth it?
Nummer 9 alweer. Tijd voor een korte evaluatie. Wat heb ik gezien dat bruikbaar is voor mezelf en voor mijn bibliotheek?
Bloggen
Uit het DNA onderzoek blijkt dat in Kerkrade slechts 4% van de klanten van de bibliotheek de medewerkers noemen als inspiratie voor lezen. Slechts 4%! En we dachten nog wel dat we hier een rol in speelden.
Hoe komt dat? We hebben een aantal mensen in dienst die heel graag lezen, en hun leeshonger ook graag willen delen met de klanten. Mijn vermoeden is dat klanten liever niet om zoekhulp vragen. Maar als je voordat je komt het blog van Angèle of Hans voor de literatuur, dat van Miriam voor de fantasy, en dat van Astrid voor een jeugdboek gelezen hebt, dan verandert dat misschien. Het vraagt natuurlijk wel wat van de organisatie, maar je doet wel aan klantenbinding. Die 4% zou 20% moeten worden.
Kun je dat landelijk aanpakken? Ik denk het niet, want dan wordt het een recensie. Men wil persoonlijk contact, ook al is het dan via Internet.
RSS
RSS is de nieuwe krant, het nieuwe vakblad. We willen eerst en vooral globaal op de hoogte zijn. De diepgang komt later. Voor stafmedewerkers essentieel om op de hoogte te blijven, en als je de goede kiest, dan ben je met 10 minuten per dag klaar. Ik vind de VOB tweet handig en natuurlijk het blog van Edwin. Verder heb ik een aantal techblogs op mijn lijstje staan. Op de hoogte blijven van nieuwe ontwikkelingen. Het is vooral koppen snellen, maar dat is vaak al voldoende.
Fotos
De wereld wordt steeds visueler, en onze bezoekers zijn veel visueler ingesteld dan vroeger. Een foto erbij is essentieel om de aandacht te vangen. En dat zeg ik niet alleen omdat ik Eddy Bearz wil promoten.
Carla had het voorstel voor een biebflickr. Geen slecht idee. Goede fotos blijven een probleem.
We hebben op onze eigen website een fototrommeltje van activiteiten. Bezoekers stellen dat op prijs, ook als de kwaliteit niet altijd even goed is.
Conclusie
Ideeen genoeg. Er staat al wat op mijn Todo lijstje.
donderdag 29 april 2010
Mijn visie op web 2.0
Web 2.0? Moet ik daar een visie op hebben?
Ik word wakker met Johan Strauss. Er zit een (niet Rieu) cd in mijn klokradio/cd-speler, die ervoor zorgt dat ik wakker word met een glimlach. Ik strompel naar beneden (huppelen is een beetje overdreven), pak de krant uit de bus en druk op het knopje van mijn koffieapparaat. De thermostaat gaat een graadje hoger, het is nog kil in de morgen. Koelkast open, melk in de beker, koelkast dicht, koffie in de beker, op de bank met de krant.
Alle voorafgaande handelingen hebben één factor gemeenschappelijk, de factor die ze mogelijk maakt. Enig idee?
Ik zal de factor weglaten, terug naar bed gaan, en nog een keer opstaan.
Ik word wakker door het gerinkel van de wekker. Ik zwaai mijn benen naast het bed, en draai meteen de wekker op. Ik mocht het eens vergeten. Ik strompel naar beneden, ...., en vul mijn waterketel. Terwijl ik wacht tot het kookt, zet ik de gaskachel een beetje hoger. Ik loop naar de kelder voor wat melk, schenk mijn koffie in en loop naar de voordeur. De stadsomroeper komt zo.
Ingewikkelde manier om uit te leggen dat electriciteit onmisbaar is. We maken er van minuut to minuut gebruik van, maar dat feit dringt pas tot ons door als de stroom een keer uitvalt.
Mijn visie
Mijn visie op Web 2.0 en haar opvolgers is simpel: Het web is het electriciteitsnet van de toekomst. Iedereen maakt er gebruik van, maar het is zo verweven in ons dagelijks leven dat we ons dat niet meer realiseren. Dat kan nog 5 jaar duren, dat kan nog 10 jaar duren, maar het komt.
En ja, er zullen mensen zijn die hier niet aan meedoen, net zoals er mensen zijn die nog steeds geen electriciteit hebben. Voor een zeer klein gedeelte van de wereldbevolking zal dat hun eigen keuze zijn, maar voor het grootste gedeelte zal dit veroorzaakt worden door armoede.
Hoe ziet de toekomst eruit?
Laten we nog een keer naar bed gaan.
Ik word wakker met Beethoven uit mijn wekcomputer. Mijn Newyorkse vriendin (de violiste) heeft me vannacht een stukje van haar muziek gestuurd. Zij is de enige die mijn weklijst mag aanpassen, en mijn programma zorgt ervoor dat er niet opeens 120 decibel uit de speaker komt. Beneden gaat op dat moment automatisch het koffieapparaat aan, en begint de broodmachine aan het laatste onderdeel van de baksessie.
Ik open de deur van mijn kleerkast. Op het scherm wordt mijn agenda zichtbaar. Vandaag de maandelijkse werk op het werk dag, online conferencing gaat heel goed, maar soms wil je elkaar toch nog eens echt spreken.
Mijn computer adviseert kledingset #1, geschikt voor een formele bijeenkomst bij lenteweer. Het is nog fris, maar het belooft vanmiddag warm te worden, laagjes dus.
De tandenborstel constateert een klein gaatje. Automatisch gaat er een signaal naar de tandartscomputer voor een afspraak.
De koffie is inmiddels klaar. Ik kan die oude routine van koffie met krant maar niet afleren. Mijn krant is van digitaal papier. Niet van echt te onderscheiden, en ik hoef nooit meer op de krantenjongen te wachten.
Ik heb geselecteerd wat er in moet, en ik heb ruimte vrij gehouden op elke pagina voor 'random' berichten, berichten uit niet geselecteerde rubrieken, zodat ik verrast word. Sport is een vast onderdeel, ik lees het nooit, maar het geeft een goed gevoel om het over te slaan. :)
Als de krant uit is, snel ik koppen. RSS bestaat nog steeds, maar alleen de oldies als ik noemen het nog zo. Ik heb abonnementen op zo'n 300 feeds. Mijn Bot leest ze eerst en tagt ze. Daardoor zie ik redelijk snel wat ik wil lezen en wat niet. Eén klik, en ik houd nog maar 10 berichten over die ik echt wil weten.
Ik geloof dat ik maar ophoud..... Ik zie de toekomst met vertrouwen tegemoet.
Moet iedereen meedoen? (Waarschuwing: tongue in cheek! Lezen op eigen risico!)
Mijn generatie, de vijftigers, kan zich nog permitteren om web 2.0 te negeren. Het zal onze tijd wel duren. Wij zijn uitgerangeerd, niet flexibel, kunnen niet meer leren, en gaan toch bijna met pensioen. Waarom zouden wij nog moeite doen om bij te blijven? We hebben onze eigen wereld van boeken en tijdschriften, Pauw en Witteman en het acht uur journaal. Dat is genoeg om te weten wat er in de wereld speelt. Internet staat voor tijd verspillen met zinloze zieleroerselen van mensen die je niet wilt leren kennen, porno en spelletjes. En daar hebben we toch echt geen tijd voor. RSS feeds zijn onzinnig, want wij hebben Bibliotheekblad.
Of chargeer ik nu wel heel erg? Jullie waren gewaarschuwd. :)
Ik word wakker met Johan Strauss. Er zit een (niet Rieu) cd in mijn klokradio/cd-speler, die ervoor zorgt dat ik wakker word met een glimlach. Ik strompel naar beneden (huppelen is een beetje overdreven), pak de krant uit de bus en druk op het knopje van mijn koffieapparaat. De thermostaat gaat een graadje hoger, het is nog kil in de morgen. Koelkast open, melk in de beker, koelkast dicht, koffie in de beker, op de bank met de krant.
Alle voorafgaande handelingen hebben één factor gemeenschappelijk, de factor die ze mogelijk maakt. Enig idee?
Ik zal de factor weglaten, terug naar bed gaan, en nog een keer opstaan.
Ik word wakker door het gerinkel van de wekker. Ik zwaai mijn benen naast het bed, en draai meteen de wekker op. Ik mocht het eens vergeten. Ik strompel naar beneden, ...., en vul mijn waterketel. Terwijl ik wacht tot het kookt, zet ik de gaskachel een beetje hoger. Ik loop naar de kelder voor wat melk, schenk mijn koffie in en loop naar de voordeur. De stadsomroeper komt zo.
Ingewikkelde manier om uit te leggen dat electriciteit onmisbaar is. We maken er van minuut to minuut gebruik van, maar dat feit dringt pas tot ons door als de stroom een keer uitvalt.
Mijn visie
Mijn visie op Web 2.0 en haar opvolgers is simpel: Het web is het electriciteitsnet van de toekomst. Iedereen maakt er gebruik van, maar het is zo verweven in ons dagelijks leven dat we ons dat niet meer realiseren. Dat kan nog 5 jaar duren, dat kan nog 10 jaar duren, maar het komt.
En ja, er zullen mensen zijn die hier niet aan meedoen, net zoals er mensen zijn die nog steeds geen electriciteit hebben. Voor een zeer klein gedeelte van de wereldbevolking zal dat hun eigen keuze zijn, maar voor het grootste gedeelte zal dit veroorzaakt worden door armoede.
Hoe ziet de toekomst eruit?
Laten we nog een keer naar bed gaan.
Ik word wakker met Beethoven uit mijn wekcomputer. Mijn Newyorkse vriendin (de violiste) heeft me vannacht een stukje van haar muziek gestuurd. Zij is de enige die mijn weklijst mag aanpassen, en mijn programma zorgt ervoor dat er niet opeens 120 decibel uit de speaker komt. Beneden gaat op dat moment automatisch het koffieapparaat aan, en begint de broodmachine aan het laatste onderdeel van de baksessie.
Ik open de deur van mijn kleerkast. Op het scherm wordt mijn agenda zichtbaar. Vandaag de maandelijkse werk op het werk dag, online conferencing gaat heel goed, maar soms wil je elkaar toch nog eens echt spreken.
Mijn computer adviseert kledingset #1, geschikt voor een formele bijeenkomst bij lenteweer. Het is nog fris, maar het belooft vanmiddag warm te worden, laagjes dus.
De tandenborstel constateert een klein gaatje. Automatisch gaat er een signaal naar de tandartscomputer voor een afspraak.
De koffie is inmiddels klaar. Ik kan die oude routine van koffie met krant maar niet afleren. Mijn krant is van digitaal papier. Niet van echt te onderscheiden, en ik hoef nooit meer op de krantenjongen te wachten.
Ik heb geselecteerd wat er in moet, en ik heb ruimte vrij gehouden op elke pagina voor 'random' berichten, berichten uit niet geselecteerde rubrieken, zodat ik verrast word. Sport is een vast onderdeel, ik lees het nooit, maar het geeft een goed gevoel om het over te slaan. :)
Als de krant uit is, snel ik koppen. RSS bestaat nog steeds, maar alleen de oldies als ik noemen het nog zo. Ik heb abonnementen op zo'n 300 feeds. Mijn Bot leest ze eerst en tagt ze. Daardoor zie ik redelijk snel wat ik wil lezen en wat niet. Eén klik, en ik houd nog maar 10 berichten over die ik echt wil weten.
Ik geloof dat ik maar ophoud..... Ik zie de toekomst met vertrouwen tegemoet.
Moet iedereen meedoen? (Waarschuwing: tongue in cheek! Lezen op eigen risico!)
Mijn generatie, de vijftigers, kan zich nog permitteren om web 2.0 te negeren. Het zal onze tijd wel duren. Wij zijn uitgerangeerd, niet flexibel, kunnen niet meer leren, en gaan toch bijna met pensioen. Waarom zouden wij nog moeite doen om bij te blijven? We hebben onze eigen wereld van boeken en tijdschriften, Pauw en Witteman en het acht uur journaal. Dat is genoeg om te weten wat er in de wereld speelt. Internet staat voor tijd verspillen met zinloze zieleroerselen van mensen die je niet wilt leren kennen, porno en spelletjes. En daar hebben we toch echt geen tijd voor. RSS feeds zijn onzinnig, want wij hebben Bibliotheekblad.
Of chargeer ik nu wel heel erg? Jullie waren gewaarschuwd. :)
donderdag 22 april 2010
I found my sister on Flickr!
And she works in a library. How much of a coincidence is that?
This is what the library writes:
Meet "Page" our Library Webkinz
Come to the Children's Room to play with "Page the Polar Bear" Webkinz.. Bring your library card and "check her out" for 15 minutes of in-library use. The staff will log you into our Webkinz account on the computer.
When you're done playing on the computer with Page, be sure to bring her back to the desk to be checked back in so others can play with her too!
De bibliotheek heeft een Webkinz account. Wat dat is, zal ik later uitleggen als we het hebben over online gaming. Ik mijn eigen account laten herleven als ik Eddy's adoptiepapieren kan vinden.
De Weymouth Public Library heeft nog meer goede ideeen. Ga maar eens naar hun Teen en Tween blogs.
Grappig, hun laatste post gaat over een activiteit rondom Maurice Sendak's Where the wild things are. Laat ik nu op dezelfde dag de tentoonstelling in Eygelshoven bezocht hebben met hetzelfde thema!
Jammer dat ze zo weinig updaten.
This is what the library writes:
Meet "Page" our Library Webkinz
Come to the Children's Room to play with "Page the Polar Bear" Webkinz.. Bring your library card and "check her out" for 15 minutes of in-library use. The staff will log you into our Webkinz account on the computer.
When you're done playing on the computer with Page, be sure to bring her back to the desk to be checked back in so others can play with her too!
De bibliotheek heeft een Webkinz account. Wat dat is, zal ik later uitleggen als we het hebben over online gaming. Ik mijn eigen account laten herleven als ik Eddy's adoptiepapieren kan vinden.
De Weymouth Public Library heeft nog meer goede ideeen. Ga maar eens naar hun Teen en Tween blogs.
Grappig, hun laatste post gaat over een activiteit rondom Maurice Sendak's Where the wild things are. Laat ik nu op dezelfde dag de tentoonstelling in Eygelshoven bezocht hebben met hetzelfde thema!
Jammer dat ze zo weinig updaten.
Eddy Bearz doesn't do #7
Waarom ik ding 7 niet wil doen...
Het leek zo mooi in het begin: wat leuke dingetjes doen op internet, en tegelijkertijd wat leren. Maar na een paar weken wordt het enthousiasme al wat minder. Even recapituleren: waarom deden we dit ook alweer?
Reden 1: leren wat er in de digitale wereld omgaat
Googelen kunnen we intussen allemaal wel redelijk effectief, en waarschijnlijk hebben we allemaal wel ons eigen lijstje met favorieten waarmee we onze klanten beter kunnen helpen. Maar het web is intussen zoveel meer dan dat. Het is een bibliotheek van informatie, kennis, mogelijkheden tot ontwikkeling. Afficheren wij ons niet als informatiedeskundigen die de burger wegwijs kan maken in informatie, helpen informatie te filteren, en op betrouwbaarheid te selecteren? Mijns inziens kan dat alleen maar als we zelf vertrouwd zijn met deze bibliotheek. 23 dingen leert ons een gedeelte van deze bibliotheek kennen.
Ik leef zelf op internet. Ik kan informatie vinden en op betrouwbaarheid selecteren. Het is mijn vak, dus ik moet meer weten dan mijn klanten. Zo bezien hoef ik ding 7 niet te doen. Ik kan het al. Of toch niet?
Reden 2: weten waar onze klanten mee bezig zijn
Onze traditionele doelgroep wordt ouder. We hebben de keuze: of we leren wat de jeugd beweegt, of we doen de deur op slot. Voor de jeugd is internet en sociale media even noodzakelijk als voor ons de krant en het acht uur journaal. Als we onze informatiebronnen beperken tot alleen gedrukte media en tv, dan zien we maar een klein deel van de wereld. Dat is ok als je Jan Modaal bent, maar niet als je Miep Bibliotheek heet.
Het is niet genoeg om te weten dat Internet bestaat. Je kunt niet in een bibliotheek werken als je nooit ervaren hebt hoe het is om een boek in één adem uit te lezen, of dezelfde cd keer na keer te beluisteren. Probeer maar eens een klant enthousiast te maken voor een boek dat je nooit gelezen hebt. Gegarandeerd dat zij het aanvoelt. Je moet dus minimaal één maal ervaren hebben hoe het is om iets te doen.
Ik kon vroeger uren besteden aan het bewerken van foto's, pixel na pixel. Opeens was de lol eraf. Misschien werd het te gemakkelijk voor me. In ieder geval, ik weet nog hoe ik altijd verliefd werd op het onderwerp van mijn foto. En hoe ik kon genieten van de reacties op mijn eindresultaat. Wil ik dat gevoel nog eens terughalen?
Reden 3: Pc vaardigheden verbeteren
13 jaar geleden stonden er maar 4 pc's op kantoor, meer hadden we er niet nodig. Nu staan er 10, en dat zijn er eigenlijk nog te weinig. Er wordt van ons allemaal een behoorlijke pc vaardigheid gevraagd. Dat behelst niet alleen weten op welke knopjes je moet drukken, maar ook simpele problemen op te lossen, of weten waar je moet kijken als er iets misgaat.
Bij 23 dingen merk je dat dezelfde handelingen steeds weer terugkomen in een andere context . Hoe meer dingen je doet, hoe meer je dat zult ervaren. Door te doen, leer je technieken waar je later altijd profijt van zult hebben.
Umm, spreekt dit voor zichzelf, of moet ik het nog uitleggen?
Reden 4: leren leren
Leren is veranderd. Vroeger luisterde je naar de leraar. Die legde je iets uit, en vervolgens maakte je je huiswerk. Deze leermethode bestaat niet meer, simpelweg omdat de ontwikkelingen daar te snel voor gaan. Het oude leren van kennis heeft plaatsgemaakt voor het leren van competenties (vrij vertaald vaardigheden). Om je staande te kunnen houden in de digitale wereld, zul je dus moeten leren hoe te leren. Zelf aan de slag gaan, bronnen raadplegen, digitaal help zoeken, je zult het allemaal zelf moeten kunnen.
Daarom geldt bij 23 dingen: eerst zelf proberen, en dan hulp vragen. Op die manier leer je het beste om te leren.
En natuurlijk zijn de coaches blij met elke vraag. Ze wachten er zelfs op. Dus laat maar komen die vragen....
Moet ik nog leren leren? Waarschijnlijk heb ik het langst gestudeerd van iedereen op de bieb. En bovendien, elke nieuwe computerontwikkeling, elk nieuw software pakket, elk nieuw bibliotheeksysteem, ik moet sneller dan iedereen weten waar het over gaat. Niemand leert me dat, ik doe het zelf. Moet ik dan nog leren leren?
Gewetensvraag. Want je bent pas echt dom als je denkt dat je alles weet, dus kom op: doe ding 7, Frankort :)
En dat brengt me dan rechtstreeks naar:
Reden 5: fun!
Als er één ding is dat ik geleerd heb, is dat leren leuk is. Misschien niet op het moment dat je zit te zweten, maar wel als je eenmaal klaar bent. En zeg nou zelf, dit heeft toch wel heel veel leuke toepassingen, ook voor ons werk.
PS: Ik moet Flickr mijn excuses aanbieden. Een aantal zaken die ik onterecht als niet aanwezig gemeld heb, zoals een uploader met editor. Zo zie je maar weer dat het altijd zin heeft om je huiswerk te doen.
zaterdag 17 april 2010
vrijdag 16 april 2010
Eddy Bearz is looking for pics #6
MY, don't I look handsome?
Mijn eerste album zette ik in 2006 op Picasaweb. De tuinarchitect vroeg om foto's die we gemaakt hadden bij de aanleg van de tuin. Ik koos voor Picasa, omdat de uploadlimieten van Flickr en Photobucket op dat moment niet voldoende waren. Later wilde ik mijn Eddy foto's delen, en de foto's van de neven- en nichtendag, de familiereunie, de vakantie.......
Dat is meteen de eerste reden om gebruik te maken van een fotowebsite. Je hebt één centrale plek waar je alles neerzet. Je kunt je foto's delen met iedereen, of alleen met personen die je zelf uitnodigt. Of je houdt ze voor jezelf.
En dat is laatste is meteen de tweede reden waarom je gebruik zou maken van een fotosite: backup. Je wilt niet weten hoe vaak ik zelf al naar computers met een gecrashte harde schijf gekeken heb. Soms helpt het nog als je hem in de diepvries legt, maar meestal: helaas, alle foto's kwijt.
De derde reden is alleen maar weggelegd voor een paar mensen: geld verdienen. Er is een markt voor uitstekende foto's die gebruikt kunnen worden voor allerlei doeleinden, zogenaamde stockfoto's. Als je denkt dat je een goede fotograaf bent, google stockphotos en wordt nederig. ;)
Flckr vs Picasa
Zonet heb ik een Flickr account aangemaakt om te zien wat ik al die jaren gemist heb. Hier zijn mijn conclusies.
Limiet
Flickr heeft een limiet per maand. Dat is vooral lastig in het begin, als je je hele collectie kwijt wilt. Ik kocht mijn eerste digitale camera in 1999, en bij de laatste telling had ik 4500 digitale fotos. Daar is geen fotowebsite tegen bestand. Koop een goede externe backup schijf, maak wekelijks een backup, en controleer regelmatig of alles goed gaat!
Picasa heeft een limiet per account. Ik zit inmiddels op 78%. Maar natuurlijk mag je zoveel accounts aanmaken als je zelf wilt. Eddy heeft bijvoorbeeld zijn eigen.
Een voordeel van die limieten is er wel. Het zorgt ervoor dat je alleen de beste foto's op internet zet. En zeg nu eerlijk, een beetje zelfkritiek is nooit weg.
Gebruiksgemak
Mijn stokpaardje. Sorry Flickr, Picasa werkt prettiger. Bij de eerste installatie scant hij je harde schijf, en hij blijft dat doen. Ik gebruik voor de communicatie met mijn toestel Adobe starter edition, omdat ik dat nu eenmaal gewend ben. Daarna start ik Picasa, en de rest gaat vanzelf.
Ook uploaden gaat naar mijn idee sneller en gemakkelijker dan met flickr.
Community
De Flckr community is geweldig. In Picasa kun je wel zoeken en favorieten toevoegen, maar dan houdt het op. Wil je je foto's gebruiken om nieuwe mensen te ontmoeten, neem dan vooral Flickr. Wil je alleen maar een backup, dan zou Picasaweb een goed alternatief kunnen zijn.
Bewerken
Om foto's van je harde schijf naar het net te zetten, kun je bij Flickr een upload programma gebruiken, dat alleen maar kan uploaden. Picasa is een eenvoudig fotobewerkingsprogramma. Je kunt er rode ogen mee wegwerken, kleurtoon mee aanpassen, en mijn voornaamste tool: bijsnijden.
Welk programma je kiest, is dus afhankelijk van je voorkeuren. Die van mij blijft Picasa voor persoonlijk gebruik. Voor de bieb? Wie weet. Ik vind Carla's idee voor een biebFlickr niet slecht.
dinsdag 13 april 2010
Bloggen kan ook nuttig zijn
Hoe zorg je ervoor dat iedereen binnen je organisatie op de hoogte is van alle zaken die spelen? Vooral nu het werkoverleg nog maar 1x per drie maanden plaatsvindt, wil er wel eens iets ondergesneeuwd raken.
Zou het een oplossing zijn als we een biebblog bijhouden? En omdat we nu toch allemaal met RSS feeds bezig zijn, hebben we meteen iets zinnigs te lezen.
Snel allemaal aanmelden dus, op http://obknieuws.blogspot.com/, zodat je het breaking news heet van de naald kunt lezen.
Zelf bijdragen? Graag zelfs. Stuur mij een mailtje met alle werkzaken die jullie kwijt willen. Veel informatie?
Een blog kan meer auteurs hebben. Vraag een extra inlogcode bij Miriam
Zou het een oplossing zijn als we een biebblog bijhouden? En omdat we nu toch allemaal met RSS feeds bezig zijn, hebben we meteen iets zinnigs te lezen.
Snel allemaal aanmelden dus, op http://obknieuws.blogspot.com/, zodat je het breaking news heet van de naald kunt lezen.
Zelf bijdragen? Graag zelfs. Stuur mij een mailtje met alle werkzaken die jullie kwijt willen. Veel informatie?
Een blog kan meer auteurs hebben. Vraag een extra inlogcode bij Miriam
Terug van vakantie
Terug van vakantie. Laten we dit afspreken: ik maak nooit meer grapjes over niet meer terugkomen. Want als je opeens stilstaat op een Franse berg in een piepklein dorpje, dan is het opeens niet zo leuk. Vooral als je 'Apeldoorn' wilt bellen, en je telefoon doet het niet meer.
Gelukkig zijn Fransen heel aardige mensen. Alarmcentrale, sleep, garage, hotel, fiets..... en na 24 uur rijden we weer.
Gelukkig scheen de zon. We zijn zelfs een beetje bruin geworden.
Gelukkig zijn Fransen heel aardige mensen. Alarmcentrale, sleep, garage, hotel, fiets..... en na 24 uur rijden we weer.
Gelukkig scheen de zon. We zijn zelfs een beetje bruin geworden.
dinsdag 6 april 2010
RSS feeds
Hey collega's,
Ik heb al eerder een post geschreven over RSS feeds.
En nu weet ik wel dat ik hier een mooie link van kan maken, maar deze komt per e-mail.
Vandaag gaan we naar Europapark. Eddy gaat mee, het is zijn eerste keer in een achtbaan,
en hij heeft zich al helemaal voorbereid.
I am not scared, I am not scared, I am not scared, I am not scared!
That sound you hear is not the rattling of my teeth! No Way!
maandag 5 april 2010
Ding 4 en 5
Hallo collega's,
Ik mag dan wel vakantie hebben, voor jullie gaat 23 dingen gewoon door. Kijk op de 23 dingen site voor ding 4 en 5.
Niet vergeten!
Groetjes uit een zonnig Frankrijk,
Miriam
vrijdag 2 april 2010
Eddy Bearz takes a trip
Electricity... Check!
Safety.... Check!
Don't they have food in France?
And there is even more. The only good thing about this: they bring French food back later.
Delicious French food.
Off we go. See you next week.
If we decide to come back. Grin!
donderdag 1 april 2010
Bloggen voor drukke mensen
Where to start first?
Alles moet tegenwoordig vlug, vlug, vlug. Eigenlijk hebben we geen tijd om te lezen, dus die ene vlug is al te veel. Bloggen? Geen tijd voor.
Maar wat als bloggen even snel kan gaan als het schrijven van een mailtje?
Gewoon naar je e-mail programma (dat je toch al 10 x per dag opent), mailtje sturen naar je blog... Klaar!
Dat is tenminste hoe ik deze post gemaakt heb. Kwestie van eenmalig instellen in Blogger.
Kijk eens bij instellingen - e-mail. Bedenk een geheim woord, en onthoud het email adres. Geef aan wat je met de te versturen berichten wilt doen: in concept of meteen publiciteren.
Sla vervolgens het mail adres op in je adresboek: blog away.............
PS:
Toch maar even ingelogd om te zien hoe het eruit ziet. Zondag gespeeld met Blogger in draft. Ik was niet tevreden met de layout, maar ik had nog geen tijd om het terug te zetten. Bij deze dus.
Ik heb dit sjabloon gekozen vanwege de naam: Denim Stretch. :)
Alles moet tegenwoordig vlug, vlug, vlug. Eigenlijk hebben we geen tijd om te lezen, dus die ene vlug is al te veel. Bloggen? Geen tijd voor.
Maar wat als bloggen even snel kan gaan als het schrijven van een mailtje?
Gewoon naar je e-mail programma (dat je toch al 10 x per dag opent), mailtje sturen naar je blog... Klaar!
Dat is tenminste hoe ik deze post gemaakt heb. Kwestie van eenmalig instellen in Blogger.
Kijk eens bij instellingen - e-mail. Bedenk een geheim woord, en onthoud het email adres. Geef aan wat je met de te versturen berichten wilt doen: in concept of meteen publiciteren.
Sla vervolgens het mail adres op in je adresboek: blog away.............
PS:
Toch maar even ingelogd om te zien hoe het eruit ziet. Zondag gespeeld met Blogger in draft. Ik was niet tevreden met de layout, maar ik had nog geen tijd om het terug te zetten. Bij deze dus.
Ik heb dit sjabloon gekozen vanwege de naam: Denim Stretch. :)
zaterdag 27 maart 2010
To blog or not to blog
IJdel? Wie? Ik?
OK, we hebben allemaal geëxperimenteerd met ons blog. Linkjes, foto's, video's. Ons blog heeft dan ook een functie: het is een logboek van onze vorderingen en tegelijkertijd het communicatiemiddel met onze coaches. Na afloop van de training vergeten we dat we ooit hebben geleerd om te bloggen, en gaan weer door met ons eigen werk.
Of niet?
Waarom zouden we blijven bloggen? Of anders gesteld, hoe kunnen blogs de kwaliteit van ons werk verbeteren? Welke functie kunnen blogs spelen in de communicatie naar onze klanten toe, of binnen de eigen organisatie?
Iedereen zal een ander antwoord hebben op deze vraag. Als je kijkt naar het blog van Gabriele, dan zie je dat zij al een antwoord gevonden heeft. Je kunt er je activiteiten op promoten.
Ik zelf heb een ander antwoord dat te maken heeft met de interne communicatie.
Zoek maar eens naar mijn verborgen blog. Ik maak er een wedstrijdje van. Wie als eerste een reactie plaatst en zich aanmeldt als volger, krijgt een gesigneerde foto van Eddy Bearz.
Tip. Je vindt mijn verborgen blog ergens onder een knop op deze pagina. :)
Wat is jouw antwoord? Hoe denk je dat jij je werk kunt verbeteren met blogs of blogging?
woensdag 24 maart 2010
Het plaatsen van een link in de tekst
Sascha heeft een filmpje gemaakt over hoe je een link in een document plaatst. Ik kan het natuurlijk embedden, maar liever heb ik dat jullie zelf een kijkje gaan nemen. Er zit geluid bij, dus speakers aan....
Dank je wel, Sascha. En nu wil ik een instructie over hoe je instructiefilmpjes maakt. :)
Dank je wel, Sascha. En nu wil ik een instructie over hoe je instructiefilmpjes maakt. :)
Volgen en gevolgd worden
Als je een blog regelmatig wilt lezen, dan is het handig als je het volgt. Dat kan op twee manieren, de eerste manier heeft iedereen nu wel uitgeprobeerd te zien aan het lijstje van volgers van dit blog. De tweede manier maakt onderdeel uit van ding 4dat voor begin april op de agenda staat.
Wil je alvast voorwerken? Ga dan naar de 23dingen website. Je kunt dan alvast beginnen met ding 4.
En voor de mensen die dachten dat ze opdracht 2 en 3 al afhadden.....
KLik hier om te zien wat je nog moet doen. :)
zondag 21 maart 2010
donderdag 18 maart 2010
Bibliotheken in het nieuws
Meen ik het maar, of zijn bibliotheken de laatste tijd hot?
Radio Kassa bezocht Bibliotheek Den Haag. Het interview is hier te beluisteren.
Radio Kassa bezocht Bibliotheek Den Haag. Het interview is hier te beluisteren.
dinsdag 16 maart 2010
En? Zijn we er nog?
En ik vond het nog wel zo leuk, 23 cursisten voor 23 dingen. Bleek ik me verteld te hebben, we zijn toch echt met zijn vierentwintigen. Plus de vijf coaches.
In de groep vier gasten, Irma Meijer van Charlemagne College, Ingrid Ploumen van Bibliotheekhuis, en Ine Krichel en Thea Narinx van Bibliotheek Gulpen. Ingrid en Irma worden door Sascha en mij gecoached, Ine en Thea door Marie Jeanne.
Ik was vanochtend trots op mijn collega's die zich met veel overgave op de opdrachten gooiden. Misschien had men de opdrachten iets beter kunnen lezen af en toe, maar over het algemeen kwam men er met een beetje hulp wel uit.
En mag het nog ingewikkeld lijken, kijk dan maar eens naar deze trap, 508 treden lang. Als ervaringsdeskundige kan ik jullie de volgende tip geven: niet te ver vooruit kijken, tree voor tree nemen, en opeens sta je boven, met een schitterend uitzicht op een nieuw landschap.
Veel plezier.
maandag 15 maart 2010
Eddy Bearz #5 on the lookout for feeds
Eddy, No! I didn't mean feed on the fish!
Als ik de krant lees of het journaal kijk, dan bepaalt iemand anders wat ik wil lezen of zien. Natuurlijk, ik kies of ik De Limburger lees of De Volkskrant. Ik kijk het 8 uur journaal of Hart van Nederland, maar dan nog. Iemand bepaalt waar ik over geïnformeerd wordt, door middel van een ouderwetse feed: de krant, de radio, de tv.
De afgelopen week heb ik zelf mijn bronnen gekozen. Ik heb me even niet bezig gehouden met bibliotheekfeeds. Ik had al een aardig rijtje. Ik heb me vooral geamuseerd met het zoeken naar feeds over het andere stuk van mijn werk: computers, software, en gadgets. En dan merk je dat de mogelijkheden eindeloos zijn.
Zoekmethoden:
- ga naar je favoriete websites en zoek naar het RSS pictogrammetje
- google thema+RSS feed
Veel websites met hetzelfde thema verwijzen naar elkaar. Op die manier kun je rondjes lopen en selecteren wat je zelf belangrijk vindt.
En zijn twee knoppen vooral heel erg handig: de eerste is de knop abonneren, de tweede is de knop abonnement opzeggen.
Resultaat:
Geabonneerd en gedelete: Gizmodo: 15 gadgets per dag zijn er wat te veel.
In overweging: Lifehacks, over tips en trucs in software.
Mijn favoriete feed: Zen habits, over GTD, getting things done. Je zou het niet zeggen als je naar mijn bureau kijkt, maar het werkt echt.
Een aantal computer vakbladen.
Een blog van iemand die 200 kilo aan gewicht is krijtgeraakt.
Een blog van iemand die zich heeft voorgenomen 365 verschillende broden te bakken.
En vooruit: toch maar een biebfeed: de VOB Twitter feed.
Tip: gebruik een kookwekker bij het lezen, anders wordt het nachtwerk. :)
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
