Mijn visie op web 2.0

Web 2.0? Moet ik daar een visie op hebben?

Ik word wakker met Johan Strauss. Er zit een (niet Rieu) cd in mijn klokradio/cd-speler, die ervoor zorgt dat ik wakker word met een glimlach. Ik strompel naar beneden (huppelen is een beetje overdreven), pak de krant uit de bus en druk op het knopje van mijn koffieapparaat. De thermostaat gaat een graadje hoger, het is nog kil in de morgen. Koelkast open, melk in de beker, koelkast dicht, koffie in de beker, op de bank met de krant.

Alle voorafgaande handelingen hebben één factor gemeenschappelijk, de factor die ze mogelijk maakt. Enig idee?

Ik zal de factor weglaten, terug naar bed gaan, en nog een keer opstaan.

Ik word wakker door het gerinkel van de wekker. Ik zwaai mijn benen naast het bed, en draai meteen de wekker op. Ik mocht het eens vergeten. Ik strompel naar beneden, ...., en vul mijn waterketel. Terwijl ik wacht tot het kookt, zet ik de gaskachel een beetje hoger. Ik loop naar de kelder voor wat melk, schenk mijn koffie in en loop naar de voordeur. De stadsomroeper komt zo.

Ingewikkelde manier om uit te leggen dat electriciteit onmisbaar is. We maken er van minuut to minuut gebruik van, maar dat feit dringt pas tot ons door als de stroom een keer uitvalt.

Mijn visie

Mijn visie op Web 2.0 en haar opvolgers is simpel: Het web is het electriciteitsnet van de toekomst. Iedereen maakt er gebruik van, maar het is zo verweven in ons dagelijks leven dat we ons dat niet meer realiseren. Dat kan nog 5 jaar duren, dat kan nog 10 jaar duren, maar het komt.
En ja, er zullen mensen zijn die hier niet aan meedoen, net zoals er mensen zijn die nog steeds geen electriciteit hebben. Voor een zeer klein gedeelte van de wereldbevolking zal dat hun eigen keuze zijn, maar voor het grootste gedeelte zal dit veroorzaakt worden door armoede.

Hoe ziet de toekomst eruit?

Laten we nog een keer naar bed gaan.

Ik word wakker met Beethoven uit mijn wekcomputer. Mijn Newyorkse vriendin (de violiste) heeft me vannacht een stukje van haar muziek gestuurd. Zij is de enige die mijn weklijst mag aanpassen, en mijn  programma zorgt ervoor dat er niet opeens 120 decibel uit de speaker komt. Beneden gaat op dat moment automatisch het koffieapparaat aan, en begint de broodmachine aan het laatste onderdeel van de baksessie.
Ik open de deur van mijn kleerkast. Op het scherm wordt mijn agenda zichtbaar. Vandaag de maandelijkse werk op het werk dag, online conferencing gaat heel goed, maar soms wil je elkaar toch nog eens echt spreken.
Mijn computer adviseert kledingset #1, geschikt voor een formele bijeenkomst bij lenteweer. Het is nog fris, maar het belooft vanmiddag warm te worden, laagjes dus.

De tandenborstel constateert een klein gaatje. Automatisch gaat er een signaal naar de tandartscomputer voor een afspraak.

De koffie is inmiddels klaar. Ik kan die oude routine van koffie met krant maar niet afleren. Mijn krant is van digitaal papier. Niet van echt te onderscheiden, en ik hoef nooit meer op de krantenjongen te wachten.
Ik heb geselecteerd wat er in moet, en ik heb ruimte vrij gehouden op elke pagina voor 'random' berichten, berichten uit niet geselecteerde rubrieken, zodat ik verrast word. Sport is een vast onderdeel, ik lees het nooit, maar het geeft een goed gevoel om het over te slaan. :)

Als de krant uit is, snel ik koppen. RSS bestaat nog steeds, maar alleen de oldies als ik noemen het nog zo. Ik heb abonnementen op zo'n 300 feeds.  Mijn Bot leest ze eerst en tagt ze. Daardoor zie ik redelijk snel wat ik wil lezen en wat niet. Eén klik, en ik houd nog maar 10 berichten over die ik echt wil weten.

Ik geloof dat ik maar ophoud..... Ik zie de toekomst met vertrouwen tegemoet.

Moet iedereen meedoen? (Waarschuwing: tongue in cheek! Lezen op eigen risico!)

Mijn generatie, de vijftigers, kan zich nog permitteren om web 2.0 te negeren. Het zal onze tijd wel duren. Wij zijn uitgerangeerd, niet flexibel, kunnen niet meer leren, en gaan toch bijna met pensioen. Waarom zouden wij nog moeite doen om bij te blijven? We hebben onze eigen wereld van boeken en tijdschriften, Pauw en Witteman en het acht uur journaal. Dat is genoeg om te weten wat er in de wereld speelt. Internet staat voor tijd verspillen met zinloze zieleroerselen van mensen die je niet wilt leren kennen, porno en spelletjes. En daar hebben we toch echt geen tijd voor. RSS feeds zijn onzinnig, want wij hebben Bibliotheekblad.

Of chargeer ik nu wel heel erg? Jullie waren gewaarschuwd. :)