Egan: Bezoek van de knokploeg (2011)

Een boek is lineair. Begin - hoofdpersoon - einde. Niet A visit from the goon squad van Jennifer Egan. Mijn eerste indruk is estafette.Het boek  begint met Sasha, die het stokje overgeeft aan Bennie, die het weer doorgeeft aan Rhea in het verleden.... Het boek heeft veel hoofdpersonen, elk hoofdstuk een ander, vaak in een andere tijd.
Ik ben al bijna halverwege als ik plotseling zie waar ik ben: midden in een hidden object game. Je begint met een leeg scherm, je klikt op een personage dat je zijn verhaal vertelt, en je kunt verder. Elk personage vult een gedeelte van je scherm, van je op te lossen raadsel in. Totdat je aan het einde een volledig helder beeld hebt, met een plaats voor alle hoofdpersonen.

Rode draad is punkmuziek. Een groep mensen die samen een garage band hadden, een beroemde musicus ontmoeten, producer worden, of 3e echtgenoot. Een oudere broer als journalist hebben die een aftandse ster gaat promoten. Het ultieme optreden organiseren, 20 jaar na de ramp op het terrein waar ooit de Twin towers stonden. De pauzes in songs analyseren.

Bijzonder en inventief is het dagboek van Alice geschreven in Powerpoint. Beangstigend ook. Want is het niet zo dat de concentratie om te lezen en om te schrijven steeds minder wordt? Is deze manier van schrijven wat ons te wachten staat in de toekomst?

Terwijl je leest, vraag je je steeds af hoe dit verhaal moet eindigen. En als je dan aan het einde staat waar je begonnen bent, bij de flat waar ooit Sasha woonde, dan weet je dat het niet anders had kunnen aflopen. Want dat is wat er gebeurt als je een game uitgespeeld hebt. Je staat weer in het beginscherm.

Eigenlijk zou ik het laatste hoofdstuk opnieuw moeten lezen. Omdat de toekomst die Egan schept over de integratie van social media in ons leven aan het denken zet. Maar ik ben een moderne lezer. Ik wil verder, er ligt nog een hele stapel. Bovendien heb ik het excuus dat ik niet te veel wil verklappen.

Waardering
Dit boek krijgt 5 sterren van mij. Omdat Egan verrast met haar opbouw, omdat het Powerpoint hoofdstuk geweldig is, maar vooral omdat ik het niet neer wilde leggen tot het uit was.

Misschien hier te vermelden dat ik nooit vooraf een recensie lees. Mijn interpretatie is de mijne.

Vindplaats
We hebben het boek in Bibliotheek Kerkrade. Jammer alleen dat ik niet de Engelse versie las. Misschien dat ik dan wel een verklaring voor de titel gevonden had.


Auteur: Jennifer Egan
Vertaler: Ton Heuvelmans
978 90 295 7853 0
De Arbeiderspers
Prijs: €19,95